Beste God¹,
Ik denk wel dat U het weet, maar er komt weer een nieuwe Bijbelvertaling uit. En er is wat commotie over de spelling van Uw naam. Ik vraag me af of U zich er veel aan gelegen laat liggen of U nu met God of god wordt aangesproken. Maar er zijn een aantal mensen die het jammer vinden dat er weer gekozen is voor God als het om U gaat en dat de eerbiedkapitaal die in een vorige uitgave verdwenen was weer terug komt.
Volgens mij maakt het U niet veel uit, U luistert toch wel en bovendien als ik Uw naam uitspreek hoor je het verschil tussen God en god niet. Als ik schrijf gebruik ik een hoofdletter als ik het over U heb. In mijn beleving, zeg maar geloof, bent U toch meer dan een van de vele goden die er zijn. Dat zijn stuk voor stuk goden met een kleine letter. Ik wil niet zeggen dat zij niks voorstellen, maar zij missen toch de almacht die onverbrekelijk met U verbonden is en in ons allen schuilt.
Dat wij Uw naam met een hoofdletter schrijven en het over U of Hij hebben maakt U niet uitsluitend tot man. U laat zich sowieso niet in een hokje vangen. Het doet U tekort om in U alleen een man te zien. Laat staan iemand in een met sterren bezaaide koningsmantel en een stralenkrans om een bebaard hoofd, zetelend op een wolkentroon. U bent toch geen sprookjesfiguur. U bent niet van ‘er was eens’, U bent.
U kreeg gestalte in Uw Zoon. Een van ons. Mensenzoon. Hem kunnen wij ons een beetje voorstellen. En door Hem U. Zo vader, zo zoon tenslotte. Waarom dan niet zo Vader, zo Zoon. Rond deze tijd vieren wij weer Zijn opstanding uit de dood. Daar weet U alles van. Pasen, een onbegrijpelijk verhaal. Het kan toch niet. En toch gebeurt het. De dood voorbij is er weer nieuw leven, laat U ons zo weten. Het is een vrouw die Uw Zoon weer ontmoet als zij naar Zijn graf op weg is. Hij noemt haar bij haar naam. “Mirjam.” Zij herkent Hem: “Rabboeni, Heer”.
De profeten wisten al dat onze namen geschreven staan in de palm van Uw hand. Ook mijn naam. Maar hoe hebt U hem geschreven? Sierlijke krulletters? Kleine, priegelige lettertjes? Grootse kapitalen? Of is het spijkerschrift? Misschien wel in het Russisch: ян!
Straks als mijn tijd gekomen is, zult U, God mij uitnodigen, mijn naam noemen. En ik zal aan Uw invitatie gehoor geven, ik zal U volgen. Het maakt mij niet uit of U mij dan Jan of jan noemt.
¹Brief stond eerder in Parochieblad Effatagemeenschap