Carnaval

Sic transit gloria mundi. En dat is maar goed ook. In 2006 werd ik geïnstalleerd als ridder in de Orde van de Nijmeegsche Hofraad. Een carnavaleske onderscheiding met de waarde die alle carnavaleske onderscheidingen hebben. In een officiële zitting kreeg ik de versierselen omgehangen en de bijbehorende steek opgezet door de burgemeester en was ik lid van de Ridderloge. Volgens de website van omdat ik  een staat van dienst heb binnen Nijmegen, het Hofbal en/of Knotsenburg. Zo staat het tenminste op de website.
Vanavond is er het zoveelste Hofbal. Dan verwacht je toch dat je als lid van de Ridderloge een uitnodiging krijgt. Maar ik heb in tegenstelling ot andere jaren, niets gehoord. Sic transit een staat van dienst.
Heel carnaval zal mij ook dit jaar waarschijnlijk weer in alle stilte passeren. Carnaval in Nijmegen, Knotsenburg, het blijft een wankel feest. Ooit liet ik een burgemeester zeggen dat Nijmegen een zuidelijke stad is, want ze vieren er carnaval, maar Nijmegen is ook een noordelijke stad, want ze kunnen het niet echt. In Nijmegen is het geen volksfeest wat ondanks wat voor een weer het ook is op straat gevierd wordt. Knotsenburg viert carnaval in een feesttent of cafézaaltje. Op straat is de verklede enkeling een uitzondering.
Ik zag gisteren de documentaire over het Venlose carnaval ‘Nao ’t Zuuje’. Carnaval zoals het ook kan.  Prins Lex I werd in zijn doen en laten gevolgd en er werden wat kleine ontroerende bijverhaaltjes vertelt van mensen bij wie carnaval in het bloed zat. En dat in een decor van muziek met liefdevolle teksten over hun stadje, de ander en het sjansen. Een woord dat zover weg staat van het door kwade geesten aan carnaval toegedachte onbetamelijke gedrag. Hordes mooi verklede mensen, prachtig geschminkt, met elkaar zingend, hossend en ja, ook drinkend. Een documentaire die wat mij betreft een prijs verdient. Geen carnavalsprijs, maar een echte.
Boven in een kast liggen mijn riddersteek en carnavalsorde. Onaangeroerd. Knotsenburg Alaaf.