Contact

Ben ik minder mens aan het worden? Al eerder schreef ik hier over dat wat ik ooit in een ver verleden leerde in de lessen sociale filosofie. Je wordt pas mens in de ontmoeting met de ander. Nee, ik ga niet herhalen wat ik hier al veel vaker over schreef, maar nog steeds vind ik het verhaal van Robinson Crusoë  de moeite waard. Robinson die Vrijdag ontmoet en hen beide daardoor tot mensen maakt. De een kent de ander en herkent zich daarin. Een wederzijds erkenning. Contact als voorwaarde voor een menselijk bestaan.
Ik heb de laatste dagen gekozen voor een wat afgezonderd leven in de naar ik aanneem nog steeds veilige cocon van mijn eigen huis. Behalve Gade komt er niemand meer over de vloer. Ik ontvang niemand meer. Dat komt wel weer. Als we tenminste tijd van leven hebben en tot die tijd oefen ik mij in een meer afstandelijke manier van contact, van ontmoeting. Natuurlijk zijn het maar schamele afspiegelingen van een genoeglijk gesprek vis à vis aan de keukentafel, een etentje met vrienden, een toevallige ontmoeting in de supermarkt. Dat kan allemaal even niet meer. Omdat ik dat zelf niet wil of omdat de regering paal en perk heeft gesteld aan sociale contacten.
Maar gelukkig is er Skype of Zoom en Houseparty, digitale ontmoetingsplaatsen waar we met familie en vrienden virtueel babbelen en het soms even lijkt of er geen Virus dreigt. En natuurlijk is er ook nog gewoon de telefoon.
Ik zit vanochtend met mijn kopje koffie aan mijn bureau en lees de email berichten over afspraken die afgezegd worden tot dat er betere tijden komen. Mijn telefoon gaat. Het Russische volkslied als ringtone   waarschuwt mij dat er een gesprek binnenkomt. Het nummer op het scherm zegt mij niets. Veel meer zegt mij haar naam. Zij is mijn eerste lief van lang, lang geleden die ik al tijden niet meer heb gesproken. Ik ben haar nooit helemaal uit het oog en zeker niet uit het hart verloren. Dat doe je niet met je eerste lief. Zelfs niet na bijna 60 jaar Zij woont aan de andere kant van het land en vroeg zich af hoe ik het zou maken in deze tijden van het Virus. Als het gesprek afgelopen is voeg ik haar naam en nummer in op mijn lijst ‘contacten’ in mijn mobieltje. Ik voel me weer een beetje meer mens.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *