Correspondent

Tegen het eind van de middag gaat de telefoon. Mijn vaste lijn, die nog maar zelden gebruikt wordt. Het is J uit Duitsland. “Hé,” denk ik verbaasd , “J uit Duitsland.” Ik vraag me af waarom hij nu belt. Normaal bellen we elkaar twee keer per jaar. Ik een keer hem, hij een keer mij. Ter gelegenheid van onze verjaardagen. Maar tussendoor bellen is nog nooit aan de orde geweest. Ik ken J al van jaren her. Hij was ooit als vierdaagseloper ingekwartierd bij mijn toenmalige schoonouders en later logeerde hij die week bij mij en Ex en nog weer later bij mij en Gade. Al jaren moet ik optornen tegen zijn onophoudelijk herhaalde uitnodiging ook eens bij hem en zijn partner K op bezoek te komen. Er is weinig tot niets dat mij trekt, maar hij blijft gedurende onze halfjaarlijkse gesprekken er op terug komen. Ik blijf beleefd de boot afhouden.
Tijdens die gesprekken komt ook altijd de situatie in de wereld aan de orde. Hij vraagt mij dan “wie Ihr Holländer darüber denkt?” Het onderwerp varieert van de macht van de EU, via wat te doen met asielzoekers tot wat ik vind van de Große Koalition. Ik voel me dan als een correspondent die in een paar steekwoorden de mening van een heel land mag weergeven. En dat dan ook nog met een absoluutheidswaarde  die zijn weerga niet kent.
En nu belt J dus zo maar tussendoor. Geen verjaardag in zicht. Nee, er is niets bijzonders aan de hand. Maar hij zou graag met mij eens willen ‘diskutieren’ over wat te doen met de uitspraken van klokkenluider Edward  Snowdon en de afluisterschandalen en of alleen Merkel afgeluisterd wordt of ook nog ander regeringsleiders. Eerlijk gezegd zijn dat niet de meest prangende vragen die mijn leven beheersen. Ik verzeker hem dat ook wij op dit moment  afgeluisterd worden. Ik kan hem zelfs die garantie geven als ik achter elkaar “Al Qaida, Selbstmordattentat und Bombenangriff” zeg. “Ja, ja”, is zijn antwoord.
Ik  heb geen zin in een lang gesprek. Ik zeg dat ik eters verwacht. Dat klopt. Over een uur komt A eten. Reden genoeg om het gesprek kort te houden. J begrijpt dat. Beloofd gauw nog eens terug te bellen. Er zijn wat mij betreft beloftes die gebroken mogen worden. Al streelt het natuurlijk mijn ijdelheid om als “Pressesprecher für alle Holländer” gehouden te worden.