Cucina Maria

Gade is een weekend weg. Even bijtanken. Ik laat mij bij dat soort gelegenheden graag door vrienden uitnodigen en versier dan daar ook een plezierige maaltijd bij. Dat gaat overigens zonder enige moeite. De vrienden zijn erg gastvrij en we zijn al heel lang bevriend. Ik was haar getuige toen zij twintig jaar geleden trouwde, zij de mijne toen ik dat tien jaar daarna deed. Zulke goede vrienden dus. Het wordt een middag van genoeglijke kout en voorbereidingen voor de avondmaaltijd, zeg maar gerust diner. De vriendin weet van mijn fysieke welbevinden en mijn mankementen, zij is zelf zeer deskundig op dat gebied. Maar dat verhindert haar niet een copieuze maaltijd voor te schotelen. Drie forse gangen, corridors eigenlijk, waar voor zij put uit een ook bij Gade zeer favoriet kookboek: ‘Cucina Maria’. Dat boek is gestoeld op de Italiaanse keuken en ooit ontdekt door de goede vriendin. En zo in haar vriendenkring gepromoot dat de beide delen nu ook Gades kookboekenkast sieren. Het is een slim uitgegeven boek met afwasbaar papier! Er staan 20 complete menu’s in. Alleen al het lezen van de recepten doet je het water in de mond lopen. Vriendin heeft gekozen voor menu 21. Met weglating van het tussengerecht. Ze heeft immers weet van wat ik wel en niet mag hebben. De overige drie gangen zijn al concessie genoeg aan wat eigenlijk goed voor me is. Als je de drie gerechten achter elkaar zet krijg je bijna de tekst van een Willy Albertiliedje; “Torta di Funghi con prosciutto e pecorino, Filetto di pollo con mozarella e Crema di amaretto.” Dat klinkt! En het smaakt nog ook.
Hulpvaardig als ik ben vraag ik of ik kan helpen bij de voorbereiding. Dat kan. En zo ben ik doende de champignons in partjes te snijden, de paprika in blokjes, de twee teentjes knoflook in schijfjes, de ham in reepjes en de geitenkaas in plakjes. Niets is zo goed voor de vriendschap als samen koken. Beter nog is samen eten. En dat doen we. De vrienden en ik.
’s Nachts, alleen in mijn bedje, voel ik hoe zwaar de maaltijd voor mijn teer gestel was. Ik heb de rennies die op het nachtkastje liggen gelukkig niet nodig. Wat blijft is de heerlijke nasmaak van een genoeglijk maal.