Cummings

Vanochtend was ik op voor mij vroege uren  al actief. Ik had een afspraak met mijn fysiotherapeut die mij weer eens aan het bewegen zette. Ik weet dat dat goed voor mij is, voor iedereen trouwens, maar ergens , niet eens zo diep in mij, schuilt ook de luiaard die dat bewegen vaak wenst te voorkomen. Maar als ik mij weer even heb uitgesloofd is er ook dat gevoel van bevrediging en neem ik mij voor om toch wat meer discipline aan de dag te leggen. Maar ik weet ook dat het, om met Shakespeare te spreken, slechts words, words, words zijn en the rest is silence. Ach ja, de geest is gewillige, maar het vlees…
Shakespeare drama’s, nu we het daar toch over hebben, voltrekken zich nog dagelijks. Omdat ik mij in de ochtend al zo actief heb getoond voel ik mij ook niet bezwaard om van harte ja te zeggen op de vraag van Gade of ik met haar een film wil bekijken, Brexit, an uncivil war. Een film over Dominic Cummings, de spindoctor die tot voor kort samenwerkte met Boris Johnson en de strategie rond het Britse vertrek uit de Europese Unie orkestreerde. Alle politici die daar mee van doen hadden worden in deze film in al hun machtshonger, wellust, maar ook twijfel en gekonkel neer gezet, met een prachtige hoofdrol van Benedict Cumberbatch als Dominic Cummings.
De associaties met een Shakespeare drama liggen voor de hand. Koningsdrama’s van vandaag de dag, maar toch ook, als je het wil zien, de strijd tussen de Capulets en Montagues, in dit geval  ‘leaves’ en de ‘stays’, maar dan zonder een Romeo of Julia. En er is voorlopig geen aftiteling en zeker geen happy end. Het drama duurt voort, zelfs nu er een akkoord is of misschien wel juist omdat er een akkoord is. Het wachten is op  Brexit, The Aftermath.