Damesbezoek

Gisterochtend had ik mij voorgenomen even fiks door te werken. Weliswaar onbetaalde arbeid, maar ik weet niet hoe je het anders zou moeten noemen. Niet alle werk hoeft betaald te zijn. Het schrijven van mijn dagelijkse stukje is onbetaald werk. Mijn eigen vrijwilligerswerk. Ik moest dus even fiks doorwerken, want eerlijk is eerlijk, dit stukje heb ik gisteren geschreven. Maar ik doe net alsof het dan al woensdag is. Zo sjoemel ik een beetje met de tijd. Als ik dus ‘vandaag’ schrijf, is het eigenlijk ‘morgen’, maar omdat ik het stukje pas morgen plaats wordt het als vanzelf ‘vandaag’. Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik zet de tijd dus even naar mijn hand. Ik schrijf mijn stukje van woensdag 23 januari dus al op dinsdag 22 januari. Want vandaag, 23 januari, heb ik in de ochtend geen tijd om te schrijven. Ik moet vroeg op om bloed te prikken en de waarde op de computer in te voeren en vervolgens moet ik mij naar het stadhuis spoeden om daar vier huwelijken te voltrekken. Dus echt, er is geen tijd vandaag om iets te schrijven, en daarom heb ik dat gisteren gedaan.
Ik had geen afspraken in mijn agenda, dus ik dacht tijd te over te hebben om twee stukjes te produceren. Maar het liep gisterochtend toch een beetje anders. Als ik net aan het werk ben, gaat de telefoon. De overbuurvrouw heeft een tekstje geschreven en vraagt mij of ik daar mijn oog even over wil laten gaan. Het is een juryrapport. In de veertien voorgaande jaren schreef ik dat, maar dit jaar zit ik niet meer in de jury en heeft zij mijn taak overgenomen. Ik spreek met haar af om half twaalf en werk door. Er wordt gebeld. Mijn Ex moet een kwartiertje overbruggen en of ik een kopje koffie heb. Natuurlijk, zeg ik, maar ik wil wel even verder met mijn blog van dinsdag. Ze drinkt zwijgend haar koffie. Als ik haar buiten laat, staat een vriendin voor de deur, die iets wil afspreken voor als wij vrijdag samen naar Arnhem gaan. Hoffelijk biedt ik haar ook een koffie aan en we bespreken mijn en haar blog. Ze vertrekt weer snel, wetend, dat ik verder moet schrijven. Ik ben net klaar als de bel gaat. Mijn afspraak van half twaalf.
Twee blogs en drie keer damesbezoek op een ochtend. Hoezo een rustig pensionado-bestaan?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *