Dashboardkat

Ik wil het nog een keer hebben over onze nieuwe poes Harrie. Morgen zal het weer gewoon over de wereld gaan, of over mij, of nog iets anders, maar niet meer over Harrie. Beloofd. Vandaag nog wel. Dat ligt niet aan Harrie maar aan zijn geschiedenis die mij via een oplettende lezer van dit blog waarschijnlijk uit de doeken is gedaan. Gade en ik wisten alleen dat Harrie van achter een dashboard was gehaald in een garage. Maar wat daar aan vooraf ging was gissen. Nu hebben we gehoord dat Harrie op een eenzame tocht langs de autoweg door een mevrouw is opgepikt en in haar auto is gezet. Hoe Harrie langs die autoweg kwam, zal wel altijd gissen blijven. Harrie, toen nog een naamloos kitten, heeft zich echter in haar auto verstopt en was niet meer te vinden. Ergens ver weg achter gekropen. De mevrouw is naar de garage gereden en daar hebben zij Harrie bevrijd en ondergebracht bij een pleeggezin, waar Gade en ik Harrie hebben opgehaald. Harrie’s avontuur heeft de betrokken garage nog een warme douchevermelding van het tv-programma Radar opgeleverd. Onze Harrie is dus een bekende kat.
En nu loopt Harrie door ons huis. Omzichtig verkent hij inmiddels het hele pand. Aanvankelijk alleen de woonkamer, de dag erop kwam de keuken bij zijn biotoop en nu staat zelfs het hele huis tot zijn beschikking. Ik hoor haar soms wat onzeker miauwen. Zijn nieuwe wereld lijkt hem af en toe te groot. In ieder geval veel groter dan achter een airbag in een dashboard. Harrie moet wennen aan zijn nieuwe niet zelf gekozen omgeving. Ik kan me bijna niet aan de vergelijking onttrekken met een ontheemde vreemdeling die in een nieuwe omgeving zijn heil probeert te vinden, zoekend naar wat kan, zoekend naar hoe het hier allemaal in elkaar steekt. Zoveel kamers, weer een trap die naar weer een andere overloop leidt. Harrie lijkt er af en toe wat tureluurs van te worden en zij verstopt zich. Zoeken heeft geen zin. Van tijd tot tijd meldt zij zich. Zij went aan het huis en aan mij. Ik aan haar.