Doolhof

Het is ruim vijf jaar geleden dat ik hier voor het laatst was. De stadswinkel van de Gemeente Nijmegen. Ik sloot toen mijn laatste huwelijk als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Ik zou nog een keer als zodanig optreden, maar dan voor de gemeente Heumen om mijn zoon en zijn vrouw, mijn schoondochter in de echt te verbinden. Maar januari 2017 was ik voor het laatst in dit gebouw. Ik had er niets meer te zoeken. Geen trouwacte meer ophalen, een kop koffie met de collega’s drinken, een huwelijk in het kleine trouwzaaltje sluiten. Niets meer. Ik was een ambteloos burger geworden. En nu moest ik er weer zijn. Op afspraak. Zo maar even binnenlopen was er niet meer bij. Ik kwam voor de verlenging van mijn rijbewijs. Een tien minutenafspraak. De stadswinkel, waar je ooit gewoon naar binnen liep  leek in een fort verandert. Ik stal mijn fiets tegenover de ingang, waar het eigenlijk niet mag. Bij de schuifdeur staat een bewaker, die mij vraagt of ik een afspraak heb en hoe laat. “Tien over elf”, zeg ik. Het moet nog 11:00 uur worden, maar ik mag toch verder de roltrap op. Aan het eind van de roltrap weer een bewaker en weer de vraag of ik een afspraak heb en hoe laat. “U kunt u bij de zuil melden.” Ik tik mijn geboorte datum in en de zuil spuwt een briefje uit met mijn naam en nummer A384. De bewaker die, alsof hij mij niet vertrouwt heeft staan wachten zegt dat ik door mag naar de wachtkamer. Op de vloer is een wirwar aan groene en rode strepen getrokken met verplichte looprichtingen, een doolhof waar niemand zich aan lijkt te houden. Op een bord staat dat de wachtkamer rechtdoor is, maar er staat ook een pijl naar links <-wachtkamer. “U moet linksaf”, krijg ik van een derde bewaker te horen. Nog voor ik kan gaan zitten verschijnt op een scherm het nummer A384 met als toevoeging loket 5. Ik volg de groene en rode markering en kom uiteindelijk bij loket 5 uit. Ik onderteken de aanvraag voor mijn nieuwe rijbewijs, lever een pasfoto in, betaal € 41,- en maak een afspraak wanner het rijbewijs af te halen. Weer buiten wenst de bewaker mij een prettige dag verder. Zijn wens gaat onmiddellijk in vervulling als ik de mooie A tegen het lijf loop. “Koffie bij mij?” “Gezellig”, zegt ze.