Dozen

Hoeveel dozen heb je nodig om een leven in te stoppen?
Niet zo lang geleden verhuisde een vriendin. Ze verkocht haar huis en woonde ter overbrugging naar haar nieuw onderkomen een paar maanden in een stacaravan. Haar spullen werden opgeslagen. Heel veel werd al weggedaan. Na een lang leven zijn er immer wat overbodig bewaarde zaken die weg kunnen. Meubels, schilderijen, tafels, vloerkleden gingen de opslag in. En de overige spullen, behalve de meest noodzakelijke, gingen in verhuisdozen. Al die spullen pasten ternauwernood in 80 volgepakte dozen. En ook die stonden een half jaar in de opslag.
Kort geleden kon zij haar nieuwe riante appartement betrekken. In  zo’n complex dat weer getooid wordt met de naam  Residentie. Protserige makelaarschique, want lang niet alle bewoners, ik durf zelf te stellen geen van de bewoners is van vorstelijke komaf. Ter vergoelijking kan gezegd worden dat de ligging van het complex wel vorstelijk is. Valt nog mee dat de projectontwikkelaar niet gekozen heeft voor het nog oubolliger ‘Résidence’.
In haar onderkomen werd er gestukadoord, geverfd, nieuwe vloer gelegd. Werden kasten geplaatst, meubels neergezet, tv aangesloten en 80 dozen met spullen binnen gebracht. Boeken, kleding en de rest wat een mens in zijn leven zoal verzamelt en wat de eerste selectie had doorstaan en niet direct naar de stort was gegaan.
Een deel van de dozen is nu uitgepakt. De woonkamer ziet er al gezellig uit. In de slaapkamer kan geslapen worden en in de logeerkamer, nee daar kan nog niet gelogeerd worden. Daar staan nog dozen, dozen en dozen. Zij had van de week gehoopt dat ze over de helft was met het uitpakken. Haar kleinzoon hielp haar uit de droom. In de logeerkamer had hij nog 46 volle dozen  geteld. In een paar er van zou vast ook haar winterkleding zitten, maar die was zij nog niet tegengekomen.
Ik verzucht dat ik nooit van mijn leven meer wil verhuizen. Geen 80 dozen meer inpakken, geen 80 dozen meer uitpakken. En zelfs al zouden mijn spullen met veel minder dozen toe kunnen, dan nog wil ik hier niet weg. Ja, ooit een keer nog, maar dan pakt iemand anders wel voor mij in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *