Draaien

De ventilator gaat een vergeefse strijd aan met de warmte die zich inde loop van de dag in de slaapkamer heeft opgehoopt. Ze blaast nauwelijks verkoeling, verplaatst hooguit warme lucht naar andere warme lucht. Harrie, de kat die zich normaal meestal aan het voeteneind van ons bed nestelt, heeft haar heil elders gezocht. Bij de nog wat koelere tegels van de badkamer denkt zij soelaas te vinden. Wij hebben het dekbed teruggeslagen.  We proberen onze draai te vinden, een houding waarin de warmte van ons lijkt af te glijden. Als de een draait, draait de ander mee, maar slapen is er nog niet bij. Normaal slaap ik voordat mijn hoofd het kussen heeft geraakt. Morpheus armen koesteren mij gewoonlijk al voordat ik mijn ogen heb dichtgedaan. Maar deze nacht  laat hij het afweten. Draait waarschijnlijk ook een tropenrooster dat hem ver  van onze warme slaapkamer houdt.
We herhalen nog een keer onze dialoog: “Warm, hè.” “Ja, heel warm.” En vullen dat aan met een hoopvol maar ijdel : “Welterusten.”
De nacht lijkt te bestaan uit een groot aantal hazenslaapjes. Tussendoor niet echt wakker, maar dan toch bezig met een herschikking van het kussen,van de ene zij op de andere, dekbed over me heen getrokken, toch weer terug gelegd. De slaapjes lijken te kort voor mooie grote dromen, iets waar ik me oprecht op kan verheugen en die verkwikkend werken.
De wekker loopt vroeg af. Gade moet op tijd weg. “Heb jij nog een beetje geslapen?” “Toen ik eenmaal sliep wel, maar dat duurde lang.” Ik krijg mijn ogen nog niet echt open, zelfs na douche en ontbijt heb ik het idee dat mijn oogleden zwaarder zijn dan normaal. Wat mij betreft wordt het een loom dagje, waar weer een warmterecord wordt gebroken. Ik heb het niet zo op dit soort records, ben meer van het gemiddelde. De gemiddelde mens slaapt 7½ tot 8½ uur. Zo mooi zijn als ik dat de komende nacht weer zou halen. De 6 uurtjes van afgelopen draainacht waren te weinig, veel te weinig.