Emeritaat

Ik ben lid van een mannenclub waarvan een fiks deel van de leden de pensioengerechtigde leeftijd al heeft bereikt. Er is ook een aantal VUT-ers bij. Een is vanwege zijn vorige werk niet met pensioen, maar met emeritaat. Volgens Wikipedia komt dat uit het Latijn en betekent letterlijk uitgediend. In Nederland, wordt daar aan toegevoegd, spreekt met vaak van rustend. Ik refereer niet voor niets aan Wikipedia, want mijn mannenclubje heeft een avond besteed aan het nut en gebruik van sociale media. Op dit soort avonden zijn ook de echtgenotes uitgenodigd. Mijn Gade excuseert zich omdat het onderwerp haar te veel aan werk doet denken en daar heeft zij op deze avond geen zin in. Ik heb geen werk meer, dus niets kan mij daaraan doen denken.  Je kunt niet laten denken aan dat wat er niet meer is.
Ik hoor van de inleiders uit eigen kring warme pleidooien voor het intensief gebruiken van de sociale media. Twitter, Facebook, Hyves, LinkedIn. Ik zelf ben alleen actief op Facebook. Twitter biedt me te weinig ruimte, Hyves vind ik iets voor jonge meisjes, LinkedIn is goed als je nog volop in het arbeidsproces staat. Op Facebook ben ik redelijk actief en dan is er natuurlijk ook nog dit dagelijkse blog, dat een van de inleiders zelfs als voorbeeld noemt voor actieve participatie aan de virtuele realiteit (mooie paradox trouwens).
Het gezelschap luistert geboeid. Er zijn er maar twee die zich verzetten tegen de opkomst van deze nieuwe media. De emeritus zet op bijna pedante wijze zijn hakken in het zand en vraagt zich af waar iedereen toch de tijd vandaan haalt om met dit soort dingen bezig te zijn. Virtuele netwerken zijn aan hem niet besteed, hij heeft nauwelijks tijd om de reële de nodige aandacht te geven. En ik maar denken dat je je emeritaat ook een beetje waar moet maken, lekker uitgediend zijn en rustend. Met wat tijd voor de sociale media of voor het schrijven van een blog.