Herinnering

Het is een maand geleden dat ik schreef over een reactie die ik kreeg op een nog eerder blog van mij. Dat blog ging over levenslijnen die elkaar kruisten of tenminste parallel liepen en dan weer uit elkaar weken. Het leek daarna of er niets gebeurd was.  De reactie die ik kreeg luidde als volgt: “Ik ben zo’n vaag spoor van ongeveer vier en vijftig jaar geleden. Sta niet op faceboek maar besta nog wel. Ik geniet van je blog. Niet teveel achteromkijken Jan!” Gevolgd door naam en toenaam. Namen die ik herken, 54 jaar later, soms meer dan een mensenleven. Er volgen mailtjes en telefoontjes. Er volgt een afspraak die vandaag gestalte krijgt. Twee levens die maar heel kort elkaar even raakten komen weer bij elkaar .Onze geschiedenissen lijken in bijna niets op elkaar. Ja, allebei twee keer getrouwd, maar de verhalen daarover verschillen hemelsbreed.En eigenlijk is er niets anders gemeenschappelijk dan die paar weken, meer dan een halve eeuw geleden, dat ik dacht ik verliefd op haar was. Zij niet op mij. En dat het over was voordat er ook maar een schijntje van een begin van wat dan ook was.
Ik sta bij het station op haar te wachten. Mijn telefoon gaat. Ze vraagt waar ik precies sta. Ik gids haar naar mij toe.Vlug vergelijk ik in mijn hoofd de foto van zoveel jaren geleden met nu. De ogen, dat klopt en dat spleetje tussen haar tanden nog even charmant als toen.
Bij de koffie bij mij thuis loopt het gesprek op rolletjes. Ze vertelt dingen die ik mij niet meer herinner. Verhaalt over fietstochten naar een tante en over een andere jongen die zij ook, net als mij, kende van de Pax Chistivoettocht. Aandacht waar ze toen geen raad mee wist. Ik geloof haar op haar woord.
Tijd voor de lunch. Een herberg aan de dijk en de verhalen gaan verder. 54 jaar in een paar uur. Verhalen die zich afspelen in haar geboortedorp, daar waar zij naar school ging en werkte. Samen kleuren we een hele landkaart in. Een landkaart van twee levens die elkaar weer even raken. Het meisje van de foto wordt de leeftijdsgenote van nu. De leeftijdsgenote soms weer het meisje.
Ik zet haar af bij het station. Een zoen. Dat was er 54 jaar geleden niet van gekomen.