Herstel

Het is een hersteldagje. Ik dacht dat ik tamelijk ongeschonden te voorschijn was gekomen uit mijn kukelpartij met mijn fiets, maar dat bleek toch niet helemaal te kloppen. Tegen de avond overviel mij een grote moeheid en om 20:00 uur toog ik al naar mijn sponde om  onmiddellijk in een diepe slaap te vallen. Het leek alsof mijn lijf zei dat het wel genoeg had meegemaakt en nu alleen maar rust en slaap wilde. Ik heb daar met graagte aan toe gegeven en wel zo dat ik vandaag in de allerlaagste versnelling heb door gebracht. Ik had geen puf in veel activiteit, kon me zelf ook niet concentreren om te lezen en het middagdutje was een welkome vervanging daarvoor. Het blijft mij verbazen hoe je lichaam op dat soort momenten de regie overneemt. Jij zou wel wat actiever willen zijn,  de geest is gewillig, maar oh, dat vlees, dat is zo zwak. Het was of mijn laptop in de malaise deelde. Op de meest onverwachte moment gaf het scherm aan dat de Internetverbinding verbroken was. Geen flauw idee of ik iets fout deed, of ik überhaupt iets deed. Maar wat er ook duidelijk was: “Computer says NO!” Dat kwam mijn stemming ook niet ten goede en die daalde helemaal tot een minpunt  toen ik bericht kreeg van het CBR dat ook een oogarts nog even naar mijn ogen moet kijken voordat zij een nihil obstat voor mijn rijbewijsverlenging geven. Drie maanden geleden werd ik al gekeurd en voegde de keuringsarts mij toe dat zij zelden iemand met zo’n heldere blik had meegemaakt. Blijkt er in Rijswijk dan toch iemand te zitten die aan haar opinie twijfelt en het nodig vindt dat daar nog een keertje naar gekeken wordt. Zij ( van het CBR) hebben daar kennelijk drie maanden over moeten nadenken. Ik vind het opeens minder raar dat dat bureau met grote achterstanden te maken heeft.
Ik merk dat het wat bozig opschrijven mijn stemming ten goede komt. Misschien komt dat ook wel omdat de schilder na twee weken werken het pand heeft verlaten. Oud schilderwerk is weer fraai hersteld. Nu ik nog.