Housewarming

Op mijn deurmat ligt een handgeschreven kattebelletje. Daarop de vraag of Gade en ik naar de housewarming komen van Giselle en haar vriend. Ze zijn pas in de straat komen wonen in een van de oudere appartementen. Onlangs zijn er in een aantal woonhuizen  nieuwe getimmerd. Gade en ik wonen zeer riant met ons tweeën in een boven- en benedenhuis, die functioneren als één huis. In het appartementsdenken is die ruimte goed voor 8 appartementen die soms dus door twee personen per eenheid bewoond worden. 16 mensen in een ruimte die wij getweeën gebruiken. Het is ongelijk verdeeld in de wereld. Giselle’s appartement is gelukkig duidelijk ruimer.
Waarom wij een uitnodiging van Giselle kregen? Ooit, lang geleden kende ik de moeder van Giselle, lang voordat er ook maar van een Giselle sprake was. Met enige regelmaat ging ik bij haar in Utrecht op bezoek als ik voor een bijeenkomst of vergadering in die stad moest zijn. Ff bakkie doen, zouden we dat nu in sms-taal noemen. Later trouwde de moeder van Giselle met iemand die ik ook kende en dit paar trok de wereld rond. In Afrika werd Giselle geboren en ooit kwam het gezin in Managua (Nicaragua) terecht. En we spraken af dat als ik ooit weer ook in dat land moest zijn, ik bij hen zou logeren. En zo geschiedde. Voor mijn werk moest ik geregeld in  Nijmeegs zusterstad Masaya zijn. Op zekere keer logeerde ik bij hen in de voormalige ambassadeurswoning in de hoofdstad. Een riant huis, charmante familie, leuke kinderen. Een er van was Giselle.
Een paar weken geleden al werd er uitbundig uit de tegenover mijn huis liggende voortuin gezwaaid. Ik zwaaide terug, maar wist absoluut niet naar wie. Ja. overburen, maar wie of wat? Totdat ik te horen kreeg dat Giselle en haar vriend daar waren komen wonen. Maar Nicaragua, waar ik met haar en haar broer in hun zwembad poedelde was 18 jaar geleden. Ik had haar niet herkend. Meisjes veranderen tussen hun 4e en 22e nog al. Gisteravond ging ik even afzeggen voor de housewarming, we zijn de stad uit, en had de foto’s van toen bij me.