Imago

Afgelopen zaterdagochtend praten een paar honderd mensen over het imago van de stad. Eigenlijk praten er maar een handvol: de leden van het forum, wat inleiders en de onvermijdelijke vragenstellers. De rest is zwijgend publiek. Het is de jaarvergadering van de Nijmeegse historische vereniging ‘Numaga’. De inleidingen zijn boeiend en lees ik later deels terug in het jaarboek van de vereniging, dat ik die ochtend uitgereikt krijg. Er worden verschillende invalshoeken aangereikt om tegen Nijmegen aan te kijken. Ooit was Nijmegen het binnenste buitenland, toen kwam de slogan ‘Nijmegen, een rijk aan…’ En nu is het ‘Altijd Nijmegen’ en koketteert Nijmegen met het predicaat ‘oudste’ . En natuurlijk is Nijmegen ook vierdaagse-stad en als het zo uitkomt zijn we ook nog ‘health valley’. Maar zoals een van de inleiders terecht stelt: je komt naar een stad voor werk, studie of liefde en niet voor een slogan.
Jaren geleden was ik nogal actief in de kerk. Op allerlei niveaus. In de wijk waar ik toen woonde, was ik fiks bezig in de parochie. We presenteerde ons daar ook op een wijkinformatie markt met de prachtige kreet ‘Kerk van nu, is kerk van u’. We wisten toen nog niet hoe we van hogerhand ongelijk  zouden krijgen . In die tijd organiseerden we van alles, het was een warm nest, waarin je je geborgen wist door de riten en de saamhorigheid. En over godsbeelden spraken we niet. Ik maakte me er niet druk over. Het imago van god? Ik dacht er nauwelijks over na. Ik leende die beelden veel meer van oosterse stromingen (God dwells in you as you) dan van Rome. En toen ik er wel over na ging denken, of liever mee bezig zijn, moest ik de kerk achter mij laten. We konden elkaar niet meer vinden. Beeld en werkelijkheid liepen te ver uit elkaar.
Ik ben een hart en nieren Nijmegenaar. Het Nijmegen waarop alle slogans van toepassing zijn. Het Nijmegen van Wolfskuil tot Kwakkenberg. De stad der Bataven, de stad aan de Waal, Gelderlands parel, keizerlijk goed, het staat allemaal in het Nijmeegs stedenlied. We blijven elkaar vinden. Beeld en werkelijkheid dekken elkaar. Nijmegen van nu, is Nijmegen van u. In ieder geval van mij.