Ik sta op straat een praatje te maken met de buurvrouw en de overbuurvrouw als ik ze in de verte al zie naderen. Twee mannen in pak. Allebei met een aktetas. Vijf, zes huizen van ons af bellen ze aan. Er wordt niet opengedaan. “Jehova’s getuigen,” fluisteren we. Ze komen dichterbij. Bellen aan bij de andere buurvrouw. Ik weet dat die niet thuis is. Er wordt dan ook niet opengedaan. Volgende deur, de deur direct naast mij. Voor ze aanbellen zeg ik de mannen dat ze daar niet hoeven te bellen. Dat het een studentenhuis is en dat alle fietsen weg zijn en er ook daar niemand thuis is. Daarvoor heb ik mijn buurvrouwen al gezegd dat ik met graagte het gesprek met hen aanga. De buurvrouwen maken zich uit de voeten om mij alle kans te geven met de mannen in gesprek te gaan. Ze stappen over het muurtje dat onze voortuinen scheidt. Ik nodig hen binnen uit onder voorwaarde dat zij mij en ik hen niet bekeer. Ik vraag hen of dit soort bezoekjes überhaupt tot bekeringen leidt. “Nou meneer, u zou verbaasd zijn als u wist hoe vaak dat het geval is.” Ik heb geen idee en cijfers krijg ik niet van de twee vertegenwoordigers van de 80 miljoen leden die hun sekte kent.
Ik verbaas me telkens weer over de oprechtheid van hun geloof, het gebrek aan twijfel en de zekerheid van het bestaan en meer nog van het hiernamaals. Natuurlijk weten zij ook niet of zij het hemelrijk zullen beërven, maar duidelijk is dat ze meer kans maken dan ik, ooit volgeling van een kerk vol van door hen zo verdoemde pracht en praal en tradities die het zicht op het ware geloof, van kaft tot kaft letterlijk vastgelegd in de Bijbel, verduisteren. Ik krijg nog eens te horen dat Adam en Eva historische personen zijn geweest en tot mijn verrassing hoor ik voor het eerst dat Jezus een soort reïncarnatie is van de Aartsengel Michaël. De bewijsvoering daarvoor gaat mij boven mijn pet en wordt gelardeerd met een aantal citaten uit het boek Spreuken. Ik neem het voor kennisgeving aan.
Ik laat hen uit. Nee ze hoeven geen schriftelijk materiaal bij mij achter te laten. Ze gaan op weg naar een volgende deur.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ik vind dat jij veel over hebt voor een blog. Petje af.