Jezus

Op het moment dat ik dit schrijf is het  ruim 2000 jaar geleden dat Jozef en Maria wakker zijn geworden in de schamele stal die hen tot onderdak diende omdat er in de herberg geen plaats voor hen was. Het was maar goed dat zij toch nog deze plaats vonden, die, zij het weinig, toch enige beschutting bood. De nachten kunnen koud, heel koud zijn. Maria loopt op alledag. Het zal nu niet lang meer duren en dan wordt de verlosser geboren. Al kunnen ze op dat moment nog niet bevroeden welk vreselijk lot hem ooit te wachten zal staan.
Nog maar een paar uur, als het weer avond en nacht geworden is, zal er alom licht zijn, zullen engelen zingen van Gloria in excelsis en zullen herders de kudde verlaten om op dat helle licht af te gaan en de eerste levende kerststal vorm te geven.
Er lijkt wel een Jezus-revival aan de gang. Mijn lijfblad komt vandaag met een speciaal Jezus-nummer. Er was een tijd dat Jezus uit de mode leek. Er werd weinig aandacht aan hem besteed. God is dood, hoorde je alom en daarmee werd Jezus een betreurenswaardige wees. Maar nu lijkt er een kentering. Misschien een te groot woord en volstaat het verkleinwoord.
Ik heb hem door de jaren heen altijd wel een aansprekend figuur gevonden. Ik zag wel wat in die figuur en in de verhalen om hem heen. Soms probeerde ook ik echt te geloven dat ik mij geen zorgen voor de dag van morgen hoefde te maken, omdat die wel genoeg aan zijn eigen leed had. Nu hoop ik dat vooral.
Ik identificeerde mij graag met de apostelen uit Jesus Christ Superstar. Genoot van de musical ‘Godspell’ waarvan ik hele stukken meer dan 40 jaar later nog zo kan meezingen. Archetypische figuren als Jezus verdwijnen nooit helemaal uit je bestaan.
Over een paar uur wordt Jezus’geboorte weer herdacht. Ik zal dat niet in een kerk doen, maar ergens op Eerste Kerstdag zal ik toch weer even vertellen dat het in die dagen was dat er een bevel uitging van Keizer Augustes dat heel het volk geteld moest worden en dat Jozef op weg ging van Nazareth naar Bethlehem, de stad van zijn vader…