Joris

Ik ben jarenlang beroepskracht geweest bij Scouting. Dat was in de tijd dat scouts nog gewoon padvinder of verkenner heette. Verkenner was je als je bij de Katholieke Verkenners (KV) was aangesloten, padvinders waren lid van de Nederlandsche Padvinders (NPV). Ik begon als functionaris voor training en vorming in de provincies Utrecht, Gelderland en Overijssel. In 1973 fuseerden de KV en de NPV zich samen met de Gidsen- en Padvindsters-organisatie tot Scouting Nederland. De provincies Utrecht en Gelderland kregen toen een eigen ondersteuningsbureau. Ik bleef Gelderland trouw en trok bijna elke avond door de provincie om een training voor de vrijwillige leiding te geven . En om het weekend gaf ik ergens in een fraai buitencentrum cursus aan beginnende hoplieden en akela’s, zoals de leiding werd genoemd. Vaak keurig in uniform behandelende wij de psychologie van het opgroeiende kind, de geschiedenis van de beweging, maar ook leiding geven, het maken van jaarprogramma’s en het aanleggen van een goed kampvuur. Zo op het oog een saaie opsomming, maar in de roerige jaren ’70 geweldige activiteiten, waar ik nog steeds met heel veel plezier aan terug denk. Niet meer “naar de duinen, naar de bossen, het volle leven tegemoet” zoals we toen zongen. Nu ga ik meer down memory lane. Ik denk mij weer terug in de tijd.We waren jong en dachten de wereld aan te kunnen. En dat konden we ook. De verbeelding was aan de macht, we inspireerde elkaar. Ons werk was het spel van verkennen. En dat maakten we waar. Het spelen en het verkennen binnen die mengelmoes van traditie en vernieuwing. En ook nachtenlange fusiebesprekingen, botsende opvatting over de regels van het spel of het ontbreken daarvan. Het volle leven tegemoet? Ben je gek, we zaten er middenin en dat alles onder de patronage van Sint Joris, de waarschijnlijk nooit bestaand hebbende ridder die de draak versloeg. Sint Joris wiens naamdag op 23 april gevierd wordt. De dag waarop ik van 1970 tot 1975 in verkennersuniform naar kantoor ging.