Kaartje

Ik heb niets tegen de moderne tijd. Ik kijk wel uit. Als ik iets tegen de moderne tijd zou hebben dan had ik nu geen leven meer. Het is ook weer niet zo dat alles wat de moderne tijd mij oplegt klakkeloos door mij gevolgd wordt. Mijn ziektekostenmaatschappij wil dat ik foto’s van mijn rekeningen op stuur, dan zullen ze tot betaling overgaan. Maar gelukkig heb ik een achterdeurtje ontdekt en kan ik met een weliswaar te downloade ( ja, ik spreek ook al een mondje moderne tijd) formulier mijn rekeningen gewoon opsturen in een enveloppe via de post. Ouderwets en degelijk. Maar een foto van mijn rekeningen, dat gaat me toch net te ver, zeker gezien mijn fotografeerkunsten. En die foto dan ook nog op de juiste wijze in het formulier geplakt te krijgen! Je moet een pensionado niet overvragen.
Dat zelfde gevoel heb ik bij de huidige manier van treinreizen. Vroeger kocht je aan het loket een kaartje. Een stevig kartonnen kaartje waar de conducteur met zijn tang een gaatje in maakte. Het jaar dat ik in Amsterdam stage liep, bewaarde ik de treinkaartjes. Ik ging braaf elk weekend naar huis en het stapeltje kaartjes dat ik op mijn kamertje bewaarde was misschien wel een klein monumentje voor de verborgen heimwee, waar ik mij niet van bewust was. Nu bestaan er geen papieren kaartjes meer, laat staan stevige kartonnen. Ik moet nu zorgen voor voldoende saldo op mijn OV-chipkaart. Binnenkort zal ik weer met de trein reizen. Ik ga gebruik maken van een van mijn vrij-reizendagen, maar dan moet ik eerst naar het buurtwinkeltje waar een automaat staat waarop ik dat ‘product’ (zo heet dat in het jargon)  kan opladen. Of downloaden, daar wil ik even af zijn. Mijn modernetijds spreek ik nog niet vloeiend. Op onnavolgbare wijze komt van ergens die vrij-reizendag op mijn kaart te staan. Ik moet er blindelings op vertrouwen dat dat gebeurt en dat als ik incheck dat product door het toegangspoortje herkend wordt.
Nee, ik verlang niet echt terug naar het kaartje van karton, maar het gaf mij toch een zekerder gevoel. Toen wist alleen de conducteur dat ik van Nijmegen naar Amsterdam Amstel reisde. Wie weet er straks niet allemaal dat ik woensdag naar Utrecht Centraal ga?

Eén reactie op Kaartje

  1. Gerhard schreef:

    Jan,

    Je kunt het ook op het station doen, (je moet er toch zijn om in de trein te stappen), dan kun je zelfs hulp inroepen van het NS personeel. Wel zo makkelijk.

    Groetjes.
    Gerhard

Laat een antwoord achter aan Gerhard Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *