Kaartje

Dit is mijn eerste vakantie met Gade die we niet in het buitenland doorbrengen. Sinds wij samen op reis gaan is het nooit Nederland geweest dat de reisbestemming was voor de grote vakantie. Tussendoorse weekendjes brachten we wel hier door. De eilanden werden bezocht, pittoreske huisjes gehuurd in schilderrijke provincies, vakantiebungalows vlak aan zee betrokken, ja zelfs voor een aantal dagen een hotel genomen. Maar in al die gevallen was er sprake van een lente-, herfst- of kerstvakantie. Grote vakanties brachten we door in Engeland, Wales, Frankrijk, Italië, op Kreta, maar nooit in Nederland zelf. Dit jaar is het voor het eerst dat we in ons eigen land blijven. Gade, die altijd de eindverantwoordelijke is voor de keuze van de bestemming, vond dit jaar geen geschikt huisje. Zij had haar zinnen gezet op Engeland, maar zij kon niets van haar gading vinden. En zo viel de keuze dit jaar op een klein huisje in het Friese land. Had zij al aangevoeld dat mij een majeur ongemak zou treffen en dat verre reizen uit den boze zouden zijn? Beschikt zij over profetische gaven? Hoe dan ook het is zoals het is.
Op mijn buitenlandse vakanties ben ik altijd een groot kaartschrijver geweest. Een van de vaste activiteiten was het schrijven van tientallen kaarten naar familie, vrienden en vooral vriendinnen. En dan niet een kaartje met daarop alleen maar “Vakantiegroeten, J & C”. Nee, het werden hele epistels met ervaringen en beschouwingen. Er was zelfs een vakantie bij dat ik elke dag aan steeds een andere vriendin een heuse brief schreef. Twee kantjes. Als ik er aan terugdenk, was het misschien wel de voorloper van dit blog. Elke vakantiedag schreef ik over wat mij bezig hield. Nu is dat op een vakantie meestal niet veel. Mijmeringen en niets meer.
En nu op vakantie in ons eigen land zal er geen kaartje via de post gestuurd worden. Dit dagelijkse schrijfsel komt er voor in de plaats. Vandaar dat ik eindig met “Vakantiegroeten, J&C”.