Vaak hangt het leven van een mens aan een draadje. Ik ben vandaag voor 24 uur verbonden door maar liefst zeven draadjes. Zeven draadjes die leiden naar een Holter. Dat is een kastje dat gedurende de komende dag en nacht mijn hartslag registreert en in een tasje om mijn nek hangt. Vanochtend heeft de holterzuster mij voorzien van de plakkers en de draden aangesloten. Naast die automatische registratie via die plakkers op mijn borst drukte zij mij op het hart ook nog een dagboekje bij houden. Aangeven wat ik heb gedaan. Koffie drinken, autorijden en zo. En mocht ik klachten krijgen dan moet ik dat ook opschrijven en op een knopje van het apparaat drukken. Morgenvroeg moet ik de Holter weer bij haar terugbrengen en dan zal er geanalyseerd worden. Over een tijdje krijg ik te horen hoe en wat.
Deze holterdag is een gevolg van mijn recente ziekenhuisopname. Op de dag van ontslag vond men mijn bloeddruk en hartslag erg laag. Bezorgd werd mij gevraagd of ik niet flauw ging vallen. Nee, ik was niet van plan flauw te vallen. Maar de bevindingen van de medische stand waren voldoende om mij deze holterprocedure te laten ondergaan. Als ze je eenmaal te pakken hebben laten ze je niet gauw meer gaan en word je van het holterkastje naar de muur gestuurd. Op zich is daar in dit geval niks mis mee. Ik beschouw het maar als een uitgebreide APK met gelijk doorsmeren en olie verversen. Het loopt ook mooi synchroon met het werk aan mijn huis. Daar wordt de boel ook weer op orde gebracht en kan het na de ingreep weer jaren er mee door. De metaforen liggen dan voor het opscheppen. Zo van binnen, zo van buiten.
Het wachten is nu op de vloerbedekkers. Die zouden tussen 9 en 11 uur komen om nieuw vinyl te leggen in de bovenkamers. Ze zijn er nog niet. En het is 11 uur geweest. Vraag me af of ik dit in mijn dagboekje moet schrijven en of dat wachten enige invloed heeft op mijn hartslag. Maar dat is dan wel atypisch, want er wordt maar heel af en toe vinyl bij mij gelegd en even af en toe heb ik een Holter aan mijn lijf. Ik vermoed niet dat er enig verband met mijn hartslag bestaat. Maar dat zal het kastje wel uitwijzen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links