Knaapje

Om de een of andere reden vindt mijn zangjuf het nodig  om met het groepje waarin ik zing een presentatie te houden. Ik vind dat niet zo nodig, maar zij is te aardig om haar teleur te stellen. Ik overwin mijn weerzin en voeg mij steeds weer. En zo doe ik mee aan de presentatie van mijn groepje. We zijn met zijn negenen en zingen een handvol liedjes en liederen. Van Brahms tot Engelse traditionals. Een kort optreden samen met wat andere groepjes van het centrum voor kunstzinnige vorming. Zo heette dat vroeger. Nu heet het gewoon huis der kunsten. Met ons treedt er nog een zanggroepje op. Normaal ook met zijn negenen, maar nu door ziekte en vakanties gedecimeerd tot drie. En probeer dan maar eens vierstemmig te zingen. Verder spelen vijf vrouwen en een man swingend saxofoon en is er een groepje dat zich toegelegd heeft op Keltische muziek. Drie violen, twee dwarsfluiten en maar liefst drie harpen. Een van de harpistes heeft haar zoontje meegenomen. Een knaapje van een jaar of 6, 7. Kan iets meer zijn, kan iets minder zijn. Ik ben niet zo goed in het schatten van leeftijden van knaapjes. Van anderen trouwens ook niet.
Net als het Keltische groepje begonnen is komt het knaapje van de tribune en nestelt zich op het podium aan de voeten van zijn moeder. Het knaapje wordt niet teruggestuurd naar zijn plekje tussen het handjevol toeschouwers, maar leidt vanaf dat moment de aandacht van het gebodene af. Hij zit wat te spelen met een blauw lintje met daaraan een belletje. Zegt weliswaar niets, houdt keurig zijn mond, maar trekt wel alle aandacht naar zich toe. Je verwacht elk moment dat hij een muziekstandaard zal omstoten, tegen een opgesteld drumstel zal vallen of een gesprek met zijn moeder gaat beginnen. Die zingt een prachtig liedje over een nachtegaal die niet meer zingt, maar het gaat verloren door het gedrag van haar zoontje. Ik fantaseer dat zij net gescheiden is, een uitstekende bezoekregeling heeft, maar dat zij nu net dit weekend haar zoontje over de vloer had. En ja, wat doe je dan? Dan neem je het knaapje maar mee naar de uitvoering waar niet jij, maar je zoontje alle aandacht naar zich toetrekt. Dat is nog eens moederliefde.