Koopje

Het hele dorp is een uitstalling geworden. Ver voor het roodomrande bord CEVRON staan de auto’s al geparkeerd. Het lukt ons toch om in het dorp nog een plaatsje te vinden. Alle straatjes worden vandaag omkranst door tafels en tafeltjes met daarop de meest onvoorstelbare spullen, borden en bordjes, troep en troepjes, boeken, grammofoonplaten, gereedschappen die in een  openluchtmuseum niet zouden misstaan. Noem het en het is aanwezig. Frankrijk heeft zijn zolders en kelders leeggehaald. Het is brocante in Cevron. De aanbrengers van al die spullen hangen lui in hun stoeltjes. Stoeltjes die ook te koop zijn. Alles is te koop. De verkopers kouten met elkaar. Er wordt ook veel gegeten door de handelaren. Het is ten slotte lunchtijd en zeker dan gaat de kost voor de baat uit. Wij schuifelen met de stroom mee. In Gades ogen ontwaar ik enige kooplust. Jaren geleden in een ander dorp, een andere brocante kocht zij een tafeltje dat maar net in de auto paste en nu een verloren bestaan leidt in onze kelder. “Nee”, zeg ik “We hebben geen tafeltje nodig en ook geen laag bankje, laat staan een melkkrukje” als ze mij in korte tijd wijst op een aardig tafeltje, een leuk bankje en dat handige melkkrukje. Dit meubilair blijft in Frankrijk.
Even verderop ontwaart Gade een glazen schaal in doorlopende kleuren. Ze kijkt me aan. Ik weet dat ik geen toestemming hoeft te geven. Zo zijn we niet getrouwd. Voor een euro wordt de schaal van ons. Ingepakt in een stuk krantenpapier en nog een plastic tasje. En dat allemaal voor het zelfde geld. Het blijft niet bij die ene aankoop. We lopen tegen een lijstje aan met daarin vier foto’s van schone dames uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Zou niet misstaan in de verzameling mooie dames die onze slaapkamer siert. De prijs die gevraagd wordt, vinden we te hoog. We lopen door. Gade noemt een bedrag dat zij er wel voor over zou hebben. Vind ik ook redelijk.We lopen terug en noemen ons bedrag. De koop wordt nu onmiddellijk gesloten. We hadden dus nog lager kunnen bieden, maar Gade noch ik zijn echte pingelaars.
We zijn tevreden met onze koopjes. Het is nog steeds lunchtijd. De plaatselijke bar-tabac serveert een uitstekende ‘assiette froide’.