La Vergne-4

Hier buiten voor de deur daar staat een lindeboom. Nee, ik heb in zijn schaduw nog geen zoete dromen gedroomd, evenmin kerfde ik in haar stam liefdeswoorden. Ik ben Schubert niet. Nee, onder de lindeboom, die wel meer dan 100 jaar oud lijkt te zijn, lees ik. In de zon is het veel te heet, onder de boom is het aangenaam warm. Het is een romantisch decor waarin ik zit. De boom, het oude huis, de ruime tuin met veel verborgen hoekjes. Vogelgeluiden en twee dansende koninginnenpages. Het boek dat ik lees detoneert eigenlijk met deze omgeving. Het is een vuistdikke biografie over Poetin. Het heet ‘De nieuwe Tsaar’. Eigenlijk zou ik nu een roman moeten lezen van een Franse schrijver. Boeken komen vaak zo veel meer nog tot hun recht als je ze leest in de omgeving waar ze ook gesitueerd zijn. Maar op het nachtkastje aan mijn kant van ons bed ligt nog onaangeroerd de novelle ‘De verdrinking’ van Roger Martin du Gard. Het zal daar ook niet gelezen worden. Het bed noodt tot slapen, tot veel, lang en lekker slapen in de door pure stilte omgeven nachten.
Ik lees dus over Poetin. Een groter verschil tussen waar ik lees, die tovertuin voor het oude huis in de Charente, en wat ik lees, de opkomst en heerschappij van Vladimir Poetin, is nauwelijks denkbaar. Het boek heeft als achtergrondplaatsen Leningrad en later St. Petersburg, Moskou en Dresden in de omslag van DDR naar BRD. Poetin heeft geen weet van La Vergne of Aubeterre en Chalais. Dat zijn de plaatsen waar ik als toerist heen reis als ik niet lees of met Gade jeu-de-boules speel. Ik ben mijn achterstand aan het inlopen. Het staat inmiddels 3-2 voor haar.
De streek hier is lieflijk. Verloren dorpjes, gehuchtjes, oude kerkjes die van aanslagen nog geen weet lijken te hebben. We bezoeken een in de rosten uitgehouwen basiliek. Te groot en imposant voor woorden. Zelfs Poetin zou er stil van worden.