Lotgenoot

De aula van het ziekenhuis zit helemaal vol. Allemaal mensen die net een behandeling aan hun hart hebben gehad of die dat te wachten staat. Je vraagt je af of er nog wel iemand in de wereld  is zonder hartproblemen. Het overkomt me wel eens dat ik denk dat ik de enige ben die iets mankeert, maar nu is er op eens een zaaltje vol. Ik krijg een uitgebreid programma te verstouwen. De middag begint met een mijnheer van een patiëntenvereniging. Die heeft het over lotgenoten  en vertelt zijn verhaal. Hoe hij tweeënhalf jaar geleden een infarct kreeg. Beginner, denk ik, de mijne was 17 jaar geleden. En dat dat voor zijn vrouw bijna nog erger was dan voor hem: “Patiënten voelen hoe het er mee gaat, partners kunnen dat alleen maar bevroeden.” Hij sluit af met:”En natuurlijk is het goed vrijwilligers, donateur of lid te worden van de belangenvereniging, maar weet dat niets moet, dat hoort bij je noodzakelijke nieuwe leefstijl.” Ik houd niet van patiëntenverenigingen. Ik wil meer zijn dan een patiënt, meer dan mijn kwaal alleen.
Dan is het de beurt aan de interventiecardioloog. Maar de interventiecardioloog is er nog niet. Te laat komen geeft status. Dus begint de hartrevalidatieverpleegkundige maar vast. Zij belicht de risicofactoren. Fraai lijstje, maar voor de toehoorders natuurlijk te laat. Te weinig rekening mee gehouden en daarom nu als gedweeë toehoorders hier bij elkaar. En natuurlijk weten we dat roken slecht is, te veel eten niet goed, te weinig bewegen fnuikend en stress vermeden moet worden. Maar te laat. Iedereen hier is ziek, anders was hij er nu niet geweest. Na 10 minuten verschijnt de interventiecardioloog. Ondanks de gelikte powerpointplaatjes die op het grote scherm verschijnen, hecht hij aan zijn schematische tekeningen die hij snel en vaardig op de flip-over tekent. Maar daarop komen dan zoveel blauwe lijntjes te staan dat de plattegrond van de Londense metro er niets bij is.
Zeventien jaar geleden bezocht ik ook al zo’n voorlichtingsbijeenkomst. Maar nu is er een spreker meer. De ziekenhuispsycholoog. Die legt de zaal uit hoe met stress om te gaan, beter nog die te vermijden. Zijn verschijning lijkt op de maatschappelijk werker uit de Flodder-serie. Bevordert de geloofwaardigheid niet helemaal. Over twee dagen is er weer zo’n soortgelijke bijeenkomst. Maar daarna heb ik even genoeg van het lotgenoot zijn.