Melkbus

Ooit, in een nog romantisch Nederland , waren de weiden gestoffeerd met roodbont en zwartbont vee. Koeien in overvloed, niet opgesloten in grote melkstallen, waar ze in een mechanische omgeving tot productie-eenheden werden. Het was in die jaren dat de veeboeren hun volle melkbussen langs de kant van de weg zetten, waar ze dan door de chauffeurs van de melkfabriek werden opgehaald. Een van die melkbussen is door mijn toenmalige echtgenote op slinkse wijze ontvreemd en mee naar onze Arnhems flat (1971-1975) genomen. Naar haar zeggen, nu zoveel tientallen jaren later, nog steeds in de oprechte veronderstelling, dat die melkbus als afval langs de Huissense dijk stond en daarom vrijelijk meegenomen kon worden. Die melkbus heeft jaren lang bij ons toen als paraplubak dienst gedaan, verhuisde mee terug naar Hatert en kreeg meerwaarde toen vrienden hem ter gelegenheid van mijn eerste 12½-jarig huwelijk in 1983 fraai met folkloristische motieven opschilderde en voorzagen van de namen van Ex en mij en  de cijfers 12½.
Bij de boedelscheiding viel de opgeschilderde melkbus mij toe, of liever gezegd bleef als paraplubak staan in het huis waar ik toen bleef wonen. Toen ik in 1993 verhuisde kwam de bus in de kelder te staan. Vergeten attribuut uit een voorbije tijd. Een klein laagje stof bedekte het nu volstrekt overbodig geworden voorwerp. Afgeschreven als melkbus, overbodig geworden als paraplubak.
Gisteren gingen Gade en ik op bezoek bij het dierenweitje bij een bejaardenhuis of verzorgingscentrum of hoe dat tegenwoordig ook heet. Dat weitje wordt bevolkt door wat schapen en geiten, twee ezels, kippen en een volière vol met vrolijke vogeltjes. Bedoeld om de daar wonende bejaarden  wat te vermaken. Het weitje wordt beheerd door mijn overbuurman die eer samen met zijn vrouw heel veel tijd insteekt. Gisteren was daar een open dag. Nu is eigenlijk elke dag daar een open dag, want het weitje is toegankelijk voor iedereen. Maar gisteren was de dag extra feestelijk, met koffie en cake, raadspelletjes en een speurtocht. Het is gezellig druk en er staat ook een melkbus voor donaties. Ik vraag of mijn overbuurman misschien nog een melkbus kan gebruiken. Als decoratie. Graag, zegt hij.
Als we thuis zijn haalt Gade de melkbus uit de kelder. We zetten hem bij de buurman voor de deur. De oude melkbus begint aan een nieuw leven. Van vergeten paraplubak naar ornament in een pittoresk dierenweitje. Je kunt als melkbus heel wat mee maken.