Mevrouw

Bij de post zit een uitnodiging. Een paar weken heb ik me opgegeven voor een stadsgesprek. Nu weet ik niet precies wat een stadsgesprek is of zou kunnen zijn. Het zal in ieder geval geen boertige praat worden, anders hadden ze het wel anders genoemd. Misschien gaat het wel in het plat Nimweegs. Maar ook dat waag ik te betwijfelen. Nu ben ik de voorlopige uitnodiging kwijtgeraakt, vakantie zat er tussen, maar ik begrijp van Gade die vanuit haar functie is uitgenodigd dat de schouwburg in gesprek gaat met de stad over het toekomstige beleid. Ik ben daarvoor destijds uitgenodigd en nu ligt de definitieve uitnodiging er. Weliswaar zonder een verduidelijkende toelichting, maar wel met een deelnemerslijst. Bij heel veel namen staat als toelichting : “Gemeente Nijmegen” en ook de cateraar is ruim vertegenwoordigd. Kan een boeiend gesprek worden. Ik weet niet of de term stakeholder nog in de mode is, anders zouden de deelnemers zeker zo heten. Ik neem het verdere lijstje door. En daar valt mijn oog onontkoombaar op mijn eigen naam. Zoals meestal met al mijn voorletters. J.Th.A.E. Ik heb die namen tenslotte niet voor niets van mijn ouders gekregen. Maar dan zie ik dat voor die fiere naam de toevoeging ‘Mevrouw’ staat. Het staat er echt: Mevrouw J.Th.A.E. Roelofs. Ik heb helemaal niets tegen vrouwen. Integendeel. Maar mijn feministische solidariteit gaat toch niet zo ver dat ik mij voortaan met mevrouw zou willen laten aanspreken. Heb daar om geen enkele reden dan ook maar enig recht op.
Ik vraag mij nu wel af of ik die avond meer mijn vrouwelijke kant aan bod moet laten komen of toch maar gewoon een weinig genuanceerd masculien standpunt moet innemen. Misschien moet ik maar afwachten of de gespreksleiding mij die avond als mijnheer of mevrouw zal aanspreken en dan zal ik naar bevind van zaken  handelen. Maar misschien wordt ik die avond wel gewoon Jan genoemd. Die heeft overal een mening over.