Obese

Ik heb de vreemde gewoonte om voor ik ga slapen nog even langs een aantal tv-kanalen te zappen. Ik weet niet hoe afwijkend dat gedrag is. Mogelijk zijn er meer mensen die dat doen. Het excuus is om te zien of er nog iets nieuws is gebeurd in de wereld waarvan ik kennis moet hebben om de volgende dag mee te kunnen praten. Deze dagen kan ik vlug doorzappen. Ik heb mijn overdosis lijsttrekkers en partijstandpunten al ruimschoots gehad. Risico is dan wel dat ik bij een of ander onbenullig programma blijf hangen. Een programma waar  ik nooit naar had gekeken, maar waar ik nu toevalligerwijs bij blijf hangen. Uit een soort ongezonde nieuwsgierigheid en een aangeboren zwakte om aan die nieuwsgierigheid weerstand te bieden.
Gisteren was dat het programma ‘Obese’. Twee jaar geleden waren een aantal mensen begonnen aan een afvalrace en nu,  een jaar na de afsluiting van hun martelgang om de overtollige kilo kwijt te raken, werd gekeken om het met een aantal van hen er voor stond. Ik zelf heb een Body Mass Index in de gevarenzone. Ik zou maar liefst 18 kilo moeten afvallen om het voor mij ideale gewicht te bereiken.  Dat is nog maar een schijntje van wat de kandidaten uit het programma afgevallen zijn. Een van de kandidaten verloor maar liefst 154 kilo. Als mij dat zou lukken woog ik nu -60 kilo, een negatief gewicht en zou ik door het leven zweven in de zoveelste dimensie. De nu niet meer zo zware kandidaten hebben een overvloed aan huid. Als een te ruim pak zwabbert dat om hun lijf. Dat moet nu operatief verwijderd worden. Zal vast wel weer fikse emo-tv opleveren, met stuitende plaatjes.
Ik wil niet weten wanneer dat programma uitgezonden wordt, noch wanneer de tweede serie afval-tv begint. En als ik al zappend er weer langs kom,  zal ik doorzappen. Ik heb genoeg aan mijn eigen overgewicht.