Overgang

De nieuwe laptop is binnen. Hij (of is een laptop een zij) zal de computer gaan vervangen waarop ik nu waarschijnlijk voor het laatst een stukje schrijf.  Dat emotioneert nauwelijks, terwijl ik toch op een leeftijd gekomen ben dat het minste of geringste al genoeg is voor een brok in de keel of een in de ooghoek wellende traan. Nee, ik heb me aan deze computer niet gehecht ondanks het gegeven dat hij door Zoonlief zelf in elkaar is gezet. Het is niet meer dan een werktuig en net zo min als ik denk dat een timmerman zich hecht aan zijn zaag of hamer, hechtte ik mij aan mijn computer. Die liefde werd, als die al bestaan had, ook allengs negatief beïnvloed door dat zij me ook geregeld steeds meer in de steek liet. (Zou het toeval zijn dat het als het over in de steek laten heb  ik de vrouwelijke vorm gebruik?)
Zoonlief heeft de keuze gemaakt en mij verzekerd dat ik alles wat ik op een computer wil doen uitstekend op de laptop ook zal kunnen doen. Ik vertrouw hem. Gisteren is hij een paar uur bezig geweest om een fiks aantal bestanden over te zetten van de desktop naar de laptop. Hij heeft dat van harte aangeboden onder de strikte voorwaarde dat hij dat wel wilde doen, als hij maar niets hoefde uit te leggen. Ik zou het toch niet begrijpen en de uitleg zou het proces aanzienlijk vertragen. Gedwee heb ik me aan hem overgegeven. Ik las mijn boek uit terwijl ik hem af en toe hoorde zuchten en zacht in zichzelf hoorde mompelen.
Er was nog een voorwaarde die hij stelde. Hij vond de muis van mijn desktop zo smerig dat hij zei mij te willen helpen als er ook een nieuwe muis kwam. De oude was volgens hem een bacterie-opslagplaats, eigenlijk te vies om aan te pakken. Ik zou er ik weet niet wat voor een enge ziektes van kunnen krijgen. Ik heb me geschikt en ook een nieuwe muis besteld. Draadloos. Een muis zonder staartje die de naam muis eigenlijk niet meer verdient.
Vanmiddag gaan de laatste bestanden over. Morgen een stukje op de laptop getikt. Benieuwd of dat een stijlverandering met zich meebrengt.