Overname

De ambiance  lijkt gekopieerd uit een te suikerzoete super romantische Amerikaanse ‘feel good movie’.  Een stralend witte villa met een forse voortuin en een niet minder kleine achtertuin. Via een ingenieuze constructie is de voortuin overhuifd, je weet het maar nooit met dat Hollandse weer, dat wispelturiger is dan de prachtige zonovergoten trouwdag uit de film. Meer dan 80 couverts zijn al feestelijk ingedekt voor het diner dat na de huwelijkssluiting zal plaatsvinden. In de achtertuin staan de klapstoeltjes keurig gerijd te wachten op dat wat komen gaat. Er is een katheder en een bankje voor het bruidspaar dat hier in de achtertuin van het ouderlijk huis van de bruidegom in de echt zal worden verbonden. Er zijn gasten. Familie, maar ook heel veel vrienden van het paar. Strak in het pak zittende jongelui, veel baarden, die straks over een aantal jaren via de foto’s duidelijk zullen maken dat het zo rond 2016 was, toen heel veel mannen als op een afgesproken teken op eens een baard gingen dragen. De dames in het gezelschap hebben zich feestelijk gekleed. Er wordt genoeglijk gekout. Ik ben daar niet om het huwelijk te voltrekken. Dat zal gebeuren door een goede vriend van het paar die voor een dag benoemd is als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Maar dat hij dat gaat doen weet bijna niemand. Het paar wel uiteraard en veiligheidshalve ook de moeders van het bruidspaar, maar verder niemand. Iedereen leeft in de veronderstelling dat ik het huwelijk zal voltrekken. Ik word voorgesteld aan de wederzijdse ouders, maak afspraken met de geluidsman en de ceremoniemeesters.Test de microfoon en leg de akte en het trouwboekje klaar. Ook zet ik een glaasje water bij het spreekgestoelte. De ceremonie begint. Naast de bruidegom wacht ik op de bruid die door haar vader wordt binnengeleid. Ik roep; “De bruid!”en iedereen gaat staan. Het is duidelijk, ik leid de ceremonie. Een zangeres zingt “Love changes everything”. In mijn openingszin parafraseer ik daarop, dat de liefde alles verandert. Dan staat midden in het publiek de vriend die het huwelijk zal voltrekken op. Dat hij, als alles toch anders is, ook nog wat wil zeggen. De gasten roezemoezen:”Wat gebeurt hier?” Ik geef de vriend niet alleen het woord, maar biedt hem aan de leiding dan maar over te nemen. Meer dan voortreffelijk kwijt hij zich van zijn taak. De door het bruidspaar bedachte grap is volledig geslaagd. Sommige gasten hadden zich aanvankelijk gegeneerd en pas na een paar momenten door dat deze overname keurig geregisseerd was. Het had zo maar een scene uit een Amerikaans suikerzoete ‘feel good movie’ kunnen zijn.