Promenade

Ik ben een groot-consument als het om televisie gaat. Ik zie vaak en veel. Ik weet ook wel dat dat en koste gaat van lezen. De krant wordt elke dag door mij wel doorgebladerd, maar ik zou meer tijd moeten maken voor het lezen van een goed boek. Dat doe ik  te weinig en daardoor duurt het vaak lang voor ik een boek uit heb. Komt ook nog eens bij dat het ene boek vaak het andere inhaalt. Voordat ik een boek uit heb begin ik geregeld al aan een ander en liggen er voortdurend twee of drie boeken op de stapel die nog uitgelezen moeten worden terwijl ik al begonnen ben in een nieuw boek. Bij tv-kijken heb ik dat niet. Hooguit gebeurt het daar dat ik al zappend bij een programma blijf hangen. Zeker als het een quiz is of iets ander met een wedstrijdelement kan ik maar moeilijk door zappen. Ik wil weten hoe het afloopt, wie de winnaar is. Soms, bij toeval kom je dan bij een juweeltje  terecht, een programma dat je het genoegen verschaft waar je op zit te hopen. Mijn mooiste recente tv- ervaring was Wendes Kaleidoscoop, waar ik u al eerder op wees. Maar vrij onlangs ontdekte ik een ander pareltje. Het eerste seizoen had ik om de een of andere reden gemist, maar de zomerserie was steeds weer een feestje dat ik met heel veel plezier bekeek. Ook bij Gade viel het zeer in de smaak. Ik heb het over Diederik Ebbinge’s (zomer)Promenade, een klein halfuur vrolijk bijgestaan door zijn vaste gasten Henry van Loon, Ton Kas en Eva Crutzen. Ik kan mij levendig voorstellen dat er mensen zijn die gruwen van het programma. Je vindt het heel leuk, of helemaal niet. Gade en ik behoren tot de eerste categorie en inderdaad het klopt: gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Briljante onzin waar het maakplezier van afspat. En voor wie er nieuwsgierig naar is, het is te vinden op NPO3.nl/promenade. Maar misschien bent u het hartgrondig met mij oneens.