Prominent

Zaterdagochtend. Ik heb mijn driewieler op zijn vast plaatsje in de fietsenstalling gezet. In  een apart hoekje onder het wakend oog van de toezichthoudster parkeer ik mijn vehikel, dat intussen zo aan mij gewend is dat ik met genoegen van zijn diensten gebruik maak. Uit het kantoortje van de bewaakster klinkt een vrolijk dansmuziekje dat uitnodigt tot een paar pasjes. De bewaakster wiegt met haar heupen op het ritme mee. Een van de Koffieclubleden kijkt instemmend toe, maar waagt zich niet aan een of twee pasjes. Samen lopen we naar Dekker voor de koffie.Op weg daar naar toe word ik elke week weer aangesproken door colporteurs die mij proberen over te halen om een abonnement op De Volkskrant of de NRC te nemen. Mijn standaard -en ook nog eens ware- antwoord is dan dat ik van  de Trouw ben en ook voorlopig geen enkele reden zie dat te wijzigen. Trouw zijn is voldoende om van hun aanbod met korting of een gratis cd af te komen. Zij dringen verder niet aan.
Deze zaterdag staan er niet alleen de krantenabonnementswervers maar ook een ingenieuze constructie met drie relaxfauteuils in een decor dat zou kunnen doen vermoeden dat Nijmegen op een paar 1.000 meter in de bergen ligt. Het is werving voor relaxfauteuils. Een moment voor Prominent. Een lieftallige jongedame nodigt mij uit voor een relaxmoment in een van de stoelen. Zoiets laat ik mij niet twee keer zeggen en ik vlij mij neer in de stoel die met wat drukknoppen in schier elke gewenste stand kan worden gezet. Maar bovendien ook als laadstation voor mijn Samsung kan worden gebruikt. Jammer genoeg heeft de juffrouw, van wie ik inmiddels weet dat ze Keira heet, niet het juiste kabeltje daarvoor bij zich. Maar zij heeft een tablet, waar ze dat wel op kan laten zien. Als zij mijn naam en adres mag noteren maak ik kans op een gratis fauteuil. Privacy bestaat toch niet meer en ik geef de gevraagde gegevens. De stoel zit werkelijk fantastisch, maar de koffie en de club wacht en ik zeg Keira gedag.