Reiger

Er is een reiger in mijn tuin geland. Ik heb hem niet zien landen, hij stond er, zo maar ineens. Het leek op een verschijning die uit het niets aan de rand van de vijver vorm had gekregen. Onbeweeglijk stil, de veertjes bewogen in de wind. En dan een beweging, een trage stap, het kop gebogen naar de waterkant op zoek naar een pad die zich met wat familie in het troebele water schuil houdt. Zo maar opeens een reiger in de tuin.
Het is eerste paasdag en ik moet denken aan dat wondermooie evangelieverhaal van Johannes dat op deze dag speelt als Maria Magdalena naar het graf van Jezus gaat en dat dan leeg aantreft. Ze spreekt naar zij denkt de tuinman aan en vraagt hem:  ‘Heer, als u het bent die Hem hebt weggenomen, zeg me dan waar u Hem hebt neergelegd; dan kan ik Hem laten halen.’ En dan zegt Jezus: ‘Mirjam’ en zij herkent hem, zeggende: ‘Rabboeni!’ (Dat is het Hebreeuws voor: meester).
Even lijkt het of die scene in mijn tuin wordt nagespeeld. Het is tenslotte niet voor niets Pasen. Een tuin, een verschijning, een scene die Gade en ik met onze mobieltjes vastleggen. De vogel laat zich door niets afleiden. Ik vraag me af hoe hij onze postzegeltjesvijver heeft kunnen vinden en precies hier geland is. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk. Een boodschapper? Nu is het nog zaak de boodschap te ontcijferen.
Ik ga de tuin in. Dat is de vogel te veel en zonder geluid te maken wiekt hij naar omhoog, laverend tussen de bomen door, met trage slag.
Binnen zetten we het koffiedrinken voort. Met appeltaart. Nee, geen eieren, geen paashaas, geen paaskuikentjes. Niets van dat alles. Wij hadden een paasreiger op bezoek. Ik probeer zijn boodschap te achterhalen.