Reünie

1968 was een roemrucht jaar. Niet alleen vanwege de studentenopstanden in Parijs die een grote verandering leken in te luiden. Als je dat na zo veel jaar nog eens beschouwt, blijkt het allemaal nog al mee gevallen te zijn. Dan wordt het duidelijk dat de geschiedenis meestal heel geleidelijk verloopt en dat op het oog schokkende gebeurtenissen niet meer dan een rimpeling blijken te zijn. Maar 1968 was voor mij een roemrucht jaar. Het was het jaar waar mijn vader overleed en ik een paar maanden daarna mijn diploma cultureel werk op de Eindhovense sociale akademie voor mannen haalde. Het was ook het jaar waarin ik in militaire dienst ging. Dienstweigeren was nooit in mij opgekomen. Zelfs in dat jaar was ik nauwelijks revolutionair te noemen. De revolutie ging aan mij voorbij. Ik vond het toen ook allemaal een beetje onzin. Onderwijshervormingen die er toe leidden dat eerste jaars, net van de middelbare school, het lespakket van de Academie gingen bepalen. Heb ik nooit zo in geloofd. Ik zat nog op een degelijke opleiding met tientallen vakken en gewoon klassikaal onderwijs. Ik heb nog steeds het idee dat wij toen een vak leerden. Ik en mijn klasgenoten. Een heel stel van die klasgenoten zal ik dadelijk terug zien. Een reünie zonder programma, gewoon elkaar ontmoeten in het café tegenover de plaats waar ooit onze Akademie stond. Via het Internet is de kennismaking al weer deels hernieuwd. Het is de derde keer dat we een reünie hebben. De eerste keer was dat na 30 jaar, toen nog een keer in 2003 en dan nu. De klas van 1968 komt weer bij elkaar. Het clubje is wat kleiner geworden. De meesten zijn gepensioneerd. Heel veel verschillende carrières, soms gewoon een loopbaan waarvoor de Akademie een stevige basis heeft gelegd. Straks zal ik het hebben over toen en weet je nog wel, van herinner jij je nog en nee, daar weet ik niets meer van. Ik zal zien of dat warme gevoel van vier mooie Akademiejaren voor een paar uur weer terug komt. En ik zal mij afvragen of ik er op een volgende reünie, als die komt over een jaar of tien, nog bij zal zijn. Het lijkt me verstandig om voor de zekerheid straks ook maar goed afscheid te nemen.