Short

Voor de derde keer draait in Nijmegen het Festival GOSHORT. De ondertitel verraadt verder wat het is: International Short Film Festival Nijmegen. Ik mocht bij de opening zijn als introducé van Gade. Je boft wat af met zo’n echtgenote. Korte films zie ik normaal vooral op tv. Vroeger had je in de bioscoop nog wel eens een voorfilm, maar sinds dat woord al zo goed als vergeten is, draaien ze voor de hoofdfilm zelden nog een korte film. Op de tv wordt je er door overstelpt. Dat realiseerde ik me gisteravond pas echt goed. Een van de aanwezige regisseurs kwam oorspronkelijk uit het reclamevak, waar hij vooral commercials maakte. Superkortefilmpjes van 30 seconden, die soms een heel verhaal vertellen of een beeld oproepen en vaak ook, meestal eigenlijk, vervelend of irritant zijn. En nu dus wel 5 korte films achter elkaar. Als kijker betekent dat steeds de knop omzetten. Want de opening was een staalkaart van wat er de komende dagen te zien is. En zo zag ik een speelfilm, een film in de categorie fictie, een animatie, een film van Erwin Olaf op zijn Tsjechows, een studentenfilm over een genie, die zonder computer was gemaakt. Dit is een opsomming die verder niets zegt, maar geeft aan wat gebeurt in een ruim uur korte films achter elkaar. In korte tijd moet je in je hoofd allerlei knoppen omzetten en je opnieuw proberen te identificeren met wat je ziet. Dat is ook wat ik zei toen ik de zaal uitkwam en Omroep Gelderland mij een microfoon onder de neus duwde en een camera mij de doorgang belette. De journaliste vroeg wat ik er van gevonden had. Nu, dat dus en snel moeten schakelen. Het was ook vreemd om van toeschouwer op eens gefilmde te worden. Over snel schakelen gesproken.
Bij de nazit wees Gade mij nog op een mogelijke interpretatie van een van de films, die ik anders zag. De vrouw bleek geen secreet, maar offerde zich in een daad van ultieme liefde. Snel schakelen lukte nog wel, maar alles terdege interpreteren wat minder.