Statiegeld

Het gaat hartstikke goed met onze economie, maar de cijfers zijn slecht. Dat is mijn conclusie als ik al het commentaar hoor op de zojuist verschenen cijfers van het CPB. Er lijkt weer een licht stijgende tendens en al neemt de werkloosheid even toe, over twee jaar zal die weer lager zijn dan nu. En er is weer economische groei. Ondernemerschap loont. En het tekort neemt even toe en dan weer af. Er is iets aan de hand en het valt wel mee.
Ik hou van heldere berichtgeving en nog meer van heldere analyses. En van creativiteit als het om financiën gaat. Armoede maakt ondernemend.
Bij mijn AH staat sinds enige tijd een lange magere man. In weer en wind, niet eens onder het afdak van de winkel. Hij mummelt bij voortduring dezelfde mantra: “Een bijdrage voor de nachtopvang van een dakloze.” Dat zegt hij ook als er niemand direct in zijn buurt is. Het lijkt wel of dat hem warm houdt. Ik hem nog nooit gezien dat iemand hem geld toestopt. Hij heeft dan ook concurrentie van de vaste AH-violist. Daar heb ik zelfs wat geld achtergelaten, want die doet er iets voor. Muziek maken. Misschien moeten ze eens samen gaan praten. De mummelman en de violist. Samen een programma maken. Met tekst en muziek.
Gisteravond, nog voor de CPB-cijfers bekend zijn, werd er gebeld. Voor de deur staat een slungelige puberjongen. Zo’n jongen waar de armen nog niet in verhouding staan tot de rest van zijn lijf. Een plastic zak in zijn hand. Hij is van de Trekvogels, de voetbalvereniging uit de buurt. Bezig met een inzamelactie. Of ik nog statiegeldflessen heb. Ik heb er twee, maar die zijn van de natuurwinkel, niet van AH of Coop. En nee, de elftalleider wordt er bijgehaald, daar kunnen ze niks mee. De teleurstelling druipt van zijn gezicht. Ik stop hem wat euro’s toe, equivalent voor wel 24 flessen.
Binnenkort trekken coalitiegenoten en gedogers zich voor beraad over het tekort terug in het Catshuis. Oplossingen zoeken. Misschien moeten ze gewoon statiegeldflessen gaan ophalen, viool leren spelen of bedelen.