Stedenband

Nijmegen heeft een stedenband. Drie zelfs. Een van die banden is met de Russische stad Pskov. En ik heb een band met die stedenband.  Feitelijk al voor dat er van een band sprake was. Als ambtenaar bezocht ik al in 1984 of ’85 de Russische ambassade om daar te spreken over de mogelijkheden van een relatie met een Russische stad. Stedenbanden en meer nog lokaal mondiaal beleid (zoals we dat toen noemden) waren politiek (zoals we dat nu noemen) vet cool. Elke gemeente had een opinie hebben over hoe de wereld in elkaar moest steken en ook Nijmegen riep zijn burgers op Shell te boycotten, maar zat contractueel voor de eigen stadsbussen aan die maatschappij vast. Een mening was goed, als het maar geen geld kostte.
Eind jaren ’80 werd de band met Pskov een feit. Toen het bericht kwam dat dat onze partnerstad werd, moest in de atlas opgezocht worden of het wel bestond en waar het lag. Niemand, nou ja, bijna niemand had er ooit van gehoord. Een stad van meer dan 200.000 inwoners, 300 km. ten zuiden van wat toen nog Leningrad heette, pal aan de  grens van Estland, dat toen nog gewoon een deel van de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken was. In de wederzijdse officiële verklaringen schrokkken de beide gemeentebesturen niet terug voor grootse woorden als ‘wederzijds begrip’, ‘verbroedering’ en ‘wereldvrede’.
Meer dan twintig jaar verder kwam gisteravond het bestuur van de stichting die de stedenband al die jaren handen en voeten geeft, weer bij elkaar. Zoals elke 6 weken. Ik ben nog steeds betrokken bij die band die geen grootste projecten van miljoenen roebels, laat staan guldens of euro’s heeft gerealiseerd. Maar wel talloze uitwisselingen van mens tot mens, van Pskoviet tot Nijmegenaar mogelijk heeft gemaakt. Die er voor zorgde dat er nu in Pskov 300 mensen rondlopen met een certificaat Nederlands als vreemde taal van de Taalunie op zak en bezig is met uitwisselingen van koren, artsen, jongeren te entameren.
En wat de wereldvrede betreft? In 1988 werd de stichting stedenband opgericht. De Berlijnse muur viel november 1989…