Tapas

De grootgrutter had weer eens een actie. Bij besteding van € 10,-  kreeg je een zegeltje en 10 zegeltjes vormden samen een volle spaarkaart en een volle spaarkaart was goed voor het tweede menu voor de halve prijs in een deelnemend restaurant. In onze brievenhouder lag een volle spaarkaart te wachten tot de actieperiode voorbij zou zijn. Zo gaat dat vaak met acties waar Gade en ik aan meedoen. Met enig enthousiasme verzamelen we de benodigde zegeltjes en vervolgens vergeten we het bestaan van de spaarkaart.
Zo niet deze keer. Een paar dagen geleden kwamen Gade en ik er achter dat we de overbuurvrouwen al lang niet meer gezien, laat staan gesproken hadden. Dat leidde onmiddellijk tot een whatsapp-berichtje, ja zelfs tot een dialoog die er in resulteerde dat er een eetafspraak werd gemaakt. En wat bleek, ook de overbuurvrouwen hadden nog een volle spaarkaart liggen. Gade zorgde voor de reservering in het restaurant. Gisteravond trokken wij gevieren derwaarts. Het restaurant heet ‘De Ontmoeting’. Een saaie, maar in dit geval best toepasselijke naam. De Ontmoeting is een tapas-restaurant. Dat betekent dus niet gewoon een menu bestellen of à la carte een voor-, tussen-, hoofdgerecht, en -vooruit doe ook nog maar een dessert- uitzoeken. Nee, uit een schier eindeloze rij van kleine hapjes stel je een maaltijd samen. In totaal bestellen we 13 verschillende schoteltjes die in een onregelmatige golf op ons afkomen. Voor elk wat wils.
Het is vol in het restaurant, heel vol. De mensen zijn uit. Wij ook en dat willen we weten. Er wordt druk met elkaar gepraat. Het is een kakofonie aan stemmen. Ook in golven. Soms, maar dan ook heel soms, zacht, maar meestal hard, heel hard. De disgenoten zijn in dat stemmengeweld nauwelijks te verstaan. De ontmoeting bestaat er meer uit dat je elkaar ziet, dan dat je elkaar kunt verstaan. Ik heb het idee dat ik op de juiste momenten ja knik en nee schud als het lijkt of ik het gesprek van de overkant van de tafel lijk te volgen. Ondanks die herrie zijn we de laatsten die het restaurant verlaten. Gebeurt ons vaker, dat we afspreken niet zo lang te blijven maar toch vaak als laatste vertrekken.
We hebben weer bijgepraat, maar ik heb lang niet alles verstaan.