Terug

Het lijkt of zijn leven weer zijn oude loop hervat. Of er weer een paar wissels omgezet zijn. Wat is een jaar op een mensenleven. Iets meer dan 12 maanden geleden vertrok A naar een buitenland over het water. Samen met haar lief. En voorbij waren onze geregelde lunchafspraken waar ik luisterde naar haar plannen en zij mijn opmerkingen min of meer ter harte nam. Zij figureerde met enige regelmaat in mijn blogs, de mooie A. Het leek wel of de zee onze contacten oploste. Nauwelijks een whatsapp. Al helemaal geen skype. Niets meer van dat alles. A was weg, ver weg, bijna alleen nog maar een plezierige herinnering. Halverwege het jaar was zij nog even terug, op mijn verjaardag. Nauwelijks met elkaar gesproken, zo gaat dat opeen verjaardag met zoveel gasten. Je zegt ze allemaal gedag, maar tot een gesprek komt het niet of nauwelijks. Dat voeren de gasten met elkaar, niet met de jarige.
A is weer een tijdje terug in het land, niet in de stad. Nog niet. Zoekt weer naar wat haar te doen staat. Via Facebook krijg ik een berichtje dat ze binnenkort weer in de stad is en dan elke week weer minstens een dag. Ze vraagt hoe het met me gaat. Ik stel voor samen te lunchen en dan bij te praten. We spreken plaats en tijd af.
Ik ben wat te laat. Op eerste blik zie ik haar niet zitten. Ik zie iemand met weelderig lang zwart haar. Zo herinner ik mij haar niet, maar zij is het wel degelijk. A is terug in de stad, heeft haar oude baantje weer terug en we babbelen zoals we al jaren daarvoor deden. Over alles en niets, over plannen en verwachtingen. Over ambitie en groot worden.
Het is genoeglijk als vanouds. We maken foto’s en sturen die door. Ook eentje van ons samen.The beauty and the beast. The beauty is back.