Tijdreis

Ik kan mij al bijna niet meer herinneren wanneer ik voor de laatste keer buiten ben geweest. Het kluizenaarsbestaan dat ik de laatste weken sinds het ingaan van een nieuwe lockdownperiode leidt speelt zich vooral af in mijn werkkamer. Ik kan mij nauwelijks tot meer activiteiten zetten. Zelfs een wandelingetje in mijn achtertuin is er niet meer bij. Luiheid lijkt toe te slaan. Soms doe ik wat oefeningen die mijn fysiotherapeut mij heeft geadviseerd. Voor heel even heb ik dan het idee dat ik wat aan beweging heb gedaan. Maar schijn bedriegt. De meeste beweging maak ik met mijn vingers op het toetsenbord van mijn computer. En in dat zelf ontwikkelde en beperkte systeem zijn het eigenlijk ook slechts mijn twee wijsvingers die heen en weer dansen en er steeds weer in slagen om net de verkeerde toets aan te slaan. Ik ben meer tijd kwijt met het herstellen van de rupgouten typefouten, dan met het schrijven zelf.
Doordat ik er zo vaak naast tik kom ik soms op de meeste onverwachte plaatsen terecht. Ik kijk ook tv via mijn laptop en op zoek naar een programma kom ik, vraag niet hoe, terecht op een uitzending van AT5, de stadsomroep van onze hoofdstad. Het programma heet ‘Straten van Amsterdam’. Ik blijf er even bij hangen en zie hoe een stuntelig opererende verslaggever een beeld schetst van een woongroep voor 55+vouwen aan de Afroditekade in Amsterdam. En ook al komt het uit Amsterdam, het blijft toch de kenmerken dragen van, even niet nuanceren, regionale tv waarbij de ambitie verder reikt dan de mogelijkheden. Een kneuterig programma.
Een gastvrouw leidt de reporter rond door de zelfstandige appartementen van de vrouwen die er wonen. Bij een van hen (op 10:46 in het programma) wordt even naar binnen gegaan en warempel, die blijk ik van heel vroeger te kennen. Zij zat samen met mij op de sociale academie en meer dan 50 jaar geleden verdween zij uit mijn leven. Nooit meer aan gedacht. Naar ik dacht voorgoed weg, weg uit mijn geheugen. En toch herken ik haar onmiddellijk. Oude herinneringen komen weer boven.
Ik lijk dan wel een soort kluizenaar te worden, het teidrijsen tijdreizen gaat mij toch nog zeer goed af!