Uitgeleide

Donderdag 4 juli, 08.20 uur. Telefoon. Op het schermpje zie ik de naam van Zoonlief. Voordat ik opgenomen heb, weet ik wat zijn mededeling zal zijn. Net zoals we wisten wat er aan de hand kon zijn toen Gade en ik  iets meer dan twee maanden geleden in de stad liepen en Els ons belde met de vraag of wij naar Zoonlief konden komen waar zij ook was. Ze had ons iets te vertellen en dat deed ze liever niet via de telefoon. Maar wij wisten toen eigenlijk al genoeg en wat wij vermoedden werd bevestigd. De prognose was twee tot zes maanden.
Een vakantie in de Achterhoek werd naar voren gehaald. Andere plannen bleven wat zij waren, plannen. Haar ziekte stond het niet meer toe ze uit te voeren. En daar in de Achterhoek, waar een groot vogelconcert haar verblijf begeleidde sloeg de ziekte ongekend hard toe. Een zware nachtelijke rit naar het ziekenhuis in Zutphen. Het leek toen veertien dagen geleden  een kwestie van uren. Uren werden dagen. Het ziekenhuis kon niets meer doen dan de belofte waar maken dat zij geen pijn hoefde te lijden.
Els verhuisde naar een hospice, een hospice in Zutphen. Een plek met warme aandacht voor zijn gasten en bezoekers. En daar werd Els het voorbeeld van hoe te sterven. Zij nam er haar tijd voor. Tijd die zij ons gunde om nog dicht bij haar te zijn. Het spreken ging haar steeds moeilijker af, maar ze bleef alert, hoorde alles. En ze wachtte af, nieuwsgierig naar wat er te gebeuren stond maar met de oprechte verwachting dat het nooit een absoluut einde zou zijn. Wat een voorbeeld. Donderdag 4 juli om 8.10 uur overleed ze. Vast overtuigd dat dit geen einde was, maar een voor ons nog onzichtbaar begin.Een begin waarvan zij nu ervaart hoe licht het daar is.
Samen hebben wij Els verzorgd. Wat was en is ze mooi. Geen pijn, geen angst. Die waren er nooit geweest. Kamer Paars was haar kamer in het hospice, haar laatste huis. Daar hebben wij haar uitgeleide gedaan, samen met de mensen van het hospice die voor haar en ons zorgden.
Als Gade en ik terugrijden naar Nijmegen halen we de grote lijkwagen in. Wij zijn op weg naar huis, zij is daar al aangekomen.

10 reacties op Uitgeleide

  1. Trees Speller schreef:

    Ontroerend. Wat prachtig dat jullie dit samen tot een mooi einde hebben gebracht. Een ontzettend dappere vrouw. Veel sterkte de komende tijd. Liefs, Trees

  2. Elly van Loosbroek schreef:

    Lieve Jan en familie,
    Gecondoleerd met het overlijden van Els, een lieve vrouw fijn dat ik haar gekend heb en de laatste jaren regelmatig mee heb mogen maken.
    Wat zullen jullie haar gaan missen.
    Ik wens jullie heel veel sterkte voor deze moeilijke tijd.

    Lieve groet voor jou Jan en familie.

  3. Jan-Herman Lamers schreef:

    prachtig onder woorden gebracht, Ome Jan. Ik zit met tranen in de ogen!

    Warme groet, Jan-Herman

  4. Ellen schreef:

    Heel veel sterkte Jan, voor jou en de hele familie. Ik ben weer ontroerd door jouw mooie beschrijving. En nu extra, omdat jullie nu echt afscheid hebben moeten nemen van jullie geliefde. Bewonderenswaardig, hoe zij het heeft gedaan. Ik ben diep onder de indruk.

  5. Simone schreef:

    Gecondoleerd Jan en familie. Wat een gemis van een zeer sterke vrouw. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.

  6. Gerda van der Krans schreef:

    Gecondoleerd Jan, jij, jullie allemaal. Wat droevig…

  7. Kees van Wezel schreef:

    Veel kracht wens ik jouw Gezin toe Jan, sprakeloos leef ik mee…..

  8. Rein Verdijk schreef:

    Jan gecondoleerd en veel sterkte voor jou en je familie in deze moeilijke tijd!
    Maar bedenk dat ook dit afscheid de geboorte van een mooie herinnering herinnering is 💐

  9. Ad Lansink schreef:

    Van harte gecondoleerd, Jan, ook namens Ans. Met grote bewondering voor de wijze waarop je deze droevige gebeurtenis onder woorden hebt gebracht: een einde en toch een begin van wat voor mensen ongrijpbaar is

  10. Wim enTruus Alofs V.Kempen. schreef:

    Jan, en heel de familie gecondoleerd met het verlies van Els. We hebben het allemaal gevolgd en vinden dat jullie het geweldig hebben gedaan. wij hebben echt mee geleefd al was het op een afstand. Wij hopen dat je de kracht zult vinden om verder te gaan na dit verlies. Wij zullen een kaarske laten branden bij de H.Eik in Oirschot bij Maria, en vragen dat Els mag zijn waar zij op rekende. Ook jouw, en de rest van de familie zullen we in ons gebed niet vergeten. Heel veel sterkte in deze zo droevige dagen.
    Wim en Truus.

Laat een antwoord achter aan Simone Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *