Vakantie

De koffers worden langzaamaan gepakt. We zijn nog aan het rikraaien  of alles in twee kleine koffertjes past of dat er toch een groot en een klein mee moet. Het anti-muggenspul is ingekocht, de extra pillen afgeteld en zoonlief die als huisbewaarder zal optreden, uitgenodigd. Vrijdag vliegen we naar Valencia en vandaar rijden we door naar Denia. Over 10 dagen zijn we weer terug. Het is wel vreemd op vakantie te gaan naar een warm land terwijl hier de mussen zich krampachtig aan de dakgoot vast houden om niet zeer vroegtijdig dit jaar naar beneden te storten. Internet leert me dat het in Denia de komende week een paar graden minder dan hier zal zijn en de kans op neerslag beduidend groter. Voor het weer hoeven we dus niet weg te gaan.
Waarom gaan mensen eigenlijk op vakantie? Als onderbreking van de werksleur? Dat doet voor mij geen opgeld meer. Om nieuwe plaatsen te ontdekken en na te gaan of wat hij via tv of Internet al zag met de werkelijkheid overeenkomt? Om er even uit te zijn, niet gestoord door deurbel of telefoon? Maar die laatste gaat wel mee. Mijn belangrijkste reden is om gewoon een tijdje lekker met z’n tweeën even weg te zijn. Gade en ik genieten van even geen andere mensen dan wij. Een soort ‘splendid isolation’ waarin we samen ieder ons eigen gang gaan. En een kop koffie op een ochtendterras het hoogtepunt van de dag is. Of mijn laptop meegaat is nog niet zeker en als die al meegaat kan het best zo zijn dat dit blog toch ook een beetje vakantie krijgt. Ligt er aan of er verbinding te krijgen is met het net of niet en het Internetcafé niet te ver weg is.
Gade en ik boekten deze reis al maanden geleden en realiseren ons pas een paar dagen dat we  Pasen en Koninginnedag in Nederland missen. Maar het eitje zal ook daar wel smaken en op 30 april neurie ik minstens een keer zachtjes het Wilhelmus.