Vakantiefoto’s

Ik ben geen fanatiek vakantiefotograaf, maar bij terugkomst blijkt er door mij en Gade toch redelijk wat afgeknipt. Op onze uitstapjes en tripjes (op vakantie maak je een tripje, geen trip, nooit gedaan trouwens) vergaten we vaak het fototoestel mee te nemen. De telefoons brachten dan uitkomst en werden vaker als camera gebruikt, dan als instrument om iemand te bellen.  En nu moesten al die foto’s de computer op. Ik ben niet helemaal een digibeet, maar het overbrengen van de ene naar de andere drager doe ik zo weinig dat het toch steeds een avontuur blijft. Zeker vanuit de telefoon. Vanaf het fototoestel, dat heb ik wel onder de knie en krijg via het sd-kaartje de foto’s keurig op die plaats in de computer waar ik ze wil hebben en ook nog terug kan vinden. Hoe anders is dat vanuit de telefoon. Kabeltje van telefoon naar computer gaat nog wel, maar dan. Tijden geleden toen ik dat voor het eerst deed vertrokken de telefoonfoto’s weliswaar naar mijn computer, maar belanden ergens waar ik ze maar met moeite terug kon vinden. En voor de omschrijving ook weer echt plaatjes werden, dat duurde ook weer even. Beroerde is ook dat ik me als het dan eenmaal gelukt is, ik begot niet meer weet welke knoppen ik heb ingedrukt of wat naar waar heb gesleept. Ook deze keer leek er een heel contingent foto’s ergens tussen telefoon en computer in de virtuele ruimte te zweven en na enige omzwervingen vond ik ze terug in de computerprullenbak, terwijl ik mij op geen enkele manier voor de geest kon halen hoe ik ze daar terecht had laten komen. Herstel bleek mogelijk en na nog wat geschuif en verplaats heb ik nu een keurig mapje met als titel ‘Engeland 2011’. Gade vindt dat ik maar een keurig fotoboek van moet laten maken via Kruidvat of Hema.
Net al ik mijn foto-expeditie er op heb zitten belt dochterlief. Hoe mijn vakantie was geweest en of ze vanavond kan blijven slapen. Ze gaat met vriend in Nijmegen stappen. Dat kan. “Fijn,” zegt ze en belooft haar vakantiefotoalbum mee te brengen. Heeft ze al laten maken.