Verdelen

Ik was twee daagjes of eigenlijk een nacht in de grote stad. Een te kort verblijf om mijn laptopje mee te slepen en bovendien geen tijd om iets te schrijven. Ik spijbelde dus een dagje. Een dagje geen blog. En dan blijkt er heel wat te vertellen en te becommentariëren. De middag voor ons vertrek stortte ik mij, naar ik dacht louter oriënterend, op mijn belastingaangifte. De fiscus had het dit jaar wel erg makkelijk gemaakt. Het vooringevulde formulier behoefde geen enkele aanvulling. De oriëntatie sloeg dus direct om in en echte invulling. Ik doe samen met Gade aangifte, we zijn tenslotte niet voor niets getrouwd. Het aardige is dan dat je mag schuiven met wat je aan wie toerekent. En daar zit het addertje onder het gras. De belastingdienst rekent niet de voor jou voordeligste verdeling uit. Ik ga dan met bedragen aan het schuiven net zo lang totdat ik de voor ons meest gunstige verdeling  heb gevonden. Die komt er op neer dat we per saldo dit jaar € 167,- terug krijgen. Als het aan de belastingdienst had gelegen hadden we meer dan 700 euro moeten betalen. Een paar minuten heen en weer schuiven levert dus ruim 800 euro op. De kritische grens wordt door 1 euro bepaald. Als ik mijn deel met 1 euro verhoog betaal ik meer dan 700 euro, reken ik die ene euro aan Gade, mijn fiscale partner toe dan ontvangen wij samen 167 euro retour. Zou de Belastingdienst het nu echt niet niet alleen makkelijker maar ook leuker kunnen maken door in het aangifteprogramma die verdeling al op de voor ons meest gunstige wijze te maken? Je zou toch denken dat dat zou moeten kunnen. Maar zo leuk lijken ze het toch niet te willen maken.
De dag na de aangifte gaan we op reis. Op reisje, liever gezegd. Naar Amsterdam. Naar Porgy & Bess. There is a train that’s leaving soon for Amsterdam. Onze te verwachten belastingteruggave hebben we daar al dubbel en dwars uitgegeven.