Verwachting

Toen wij nu een week geleden, een dag voor ons vertrek, de weerverwachting voor de Marche raadpleegden, werden ons veertien dagen zonneschijn beloofd en kreeg elke dag het weercijfer 9. Wij pasten onze vakantiegarderobe er op aan.
Verwachtingen zijn er om te koesteren, niet om uit te komen. En nu laten de verwachtingen ons faliekant in de steek. Zaten wij  een dag geleden nog in een mild zonnetje, nu heeft dat zich verborgen achter een dik wolkendek en moet je maar geloven dat de zon echt bestaat. Het regent dat het giet en de plannen om nog ergens een dorpje te bezoeken worden fluks bijgesteld en reduceren we tot een snel bezoekje aan San Vittoria om wat kleine inkopen te doen en een cappuccino te drinken bij de bakker. Hadden we gisteren  ook gedaan en ontwaarden daar het lang niet onaantrekkelijke hulpje van de modieus gecoiffeerde bakker. Het hulpje was er vandaag niet. Waarschijnlijk opgelost in de mist die het op meer dan 600 meter gelegen heuveldorp omkranste. Maar ook zonder direct zicht op het ravissante hulpje smaakte de koffie uitstekend. Herinnering is een mooi ding.
Het regent zo hard dat het stof van de auto is geregend. Die zag er inmiddels uit of we wekenlang in een  Sahara-rally hadden meegereden, terwijl het toch slechts het gevolg was vaan een paar keer de grindweg naar ons onderkomen afrijden. Nu, na een halve dag regen is er geen stofje meer op die weg te ontdekken.
De weersverwachtingen voor de komende dagen zijn wat wisselvallig. Duidelijk is wel dat we qua zon en warmte de mooiste dagen achter ons hebben liggen. Daar moeten we niet te veel meer van verwachten. Ik troost me met Bloems woorden: “Alles is veel voor wie niet veel verwacht.” Dus vanaf nu kan het alleen maar meevallen. Elk zonnestraaltje beschouwen we als een cadeautje van de weergoden.
Ons appartement is een behaaglijk nest, elkaars gezelschap zorgt voor warmte, de chaisses-longues zitten voortreffelijk en het boek is boeiend.