Mijn Ex heeft 3 zussen en een broer. Die hebben de goede gewoonte elkaar elk jaar minstens een keer te treffen. En daarbij worden ook hun partners en hun kinderen uitgenodigd. Om de een of andere reden, waarschijnlijk is het natuurlijk zo gegroeid, worden bij dat jaarlijks feest ook Gade en ik uitgenodigd. De formele banden zijn al lang geleden verbroken, onze echtscheiding werd in in 1990 al in de officiële registers bij geschreven, de emotionele band is volledig in tact gebleven. Mijn schoonzussen bleven mijn schoonzussen, mijn zwager bleef zwager en ik bleef de oom van de vele nichtjes en enkele neef. En naadloos werd ook Gade opgenomen in dit familiaire agglomeraat.
Gisteren troffen we elkaar weer. De opkomst was iets minder dan gebruikelijk. De zwager was nog in Sicilië, reden voor zijn aanhang om het af te laten weten? Te kleine kinderen , te veel gereis en een net voorbij groot ander familiefeest waarop iedereen iedereen weer eens had gezien, waren mogelijk de reden. Maar aan de traditie van een jaarlijks treffen werd niet getornd. Toch nog goed voor een twintigtal verwanten. Mooi woord. Want je kunt toch ook verwant zijn zonder echt familie te zijn. Dat gaf ook ruimte aan de aanwezigheid van degene die 38 jaar gelden deel van het gezin was geweest in het kader van een uitwisselingsprogramma en nu toevallig een tijdje in Europa was. Haar verwantschap met de familie was altijd bestendigd. Voor het eerst was ook de stiefdochter met haar partner van mijn in Duitsland wonende schoonzus aanwezig. Dat compenseerde de afwezigheid van anderen.
We troffen elkaar in het Afrikamuseum. Niet dat er enige verwantschap bestaat tussen de familie en Afrika, maar voor dit soort gelegenheden is het goed een passend decor te vinden. Het biedt de mogelijkheid om al wandelend door het park en het museum dan weer met die, dan weer met een ander een babbeltje te beginnen. Gesprekken die nergens over gaan, maar de verwantschap bevestigen, ook al is het allang geen familie meer. Je hoeft het ook lang niet altijd van je familie te hebben. Van je verwanten, dat is mooi genoeg.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links