Vrouwendag

Jaren geleden kocht ik in Rusland voor een paar kopeken een speldje. Daarop een gestileerd bloemetje in rood, groen en goud met eronder in het cyrillisch “8 MAPTA”, 8 maart. Gisteravond viste ik het, net zoals elk jaar, uit het doosje met bijna vergeten prullaria en vroeg Gade het vandaag weer op te spelden. Dat verzoek is mijn bijdrage aan de viering van Internationale Vrouwendag. Gade heeft het speldje op gedaan. In Rusland is het een feestdag en wordt uitbundiger gevierd dan in Nederland ooit zal gebeuren. Of gaat het aan mij voorbij omdat ik niet tot de doelgroep behoor.
De gemeente Nijmegen vierde destijds wel deze dag. Ik herinner mij nog de keer dat de toenmalige burgemeester Ien Dales bij een lunchbijeenkomst voor ambtenaren in de synagoge aan de Nonnenstraat sprak en tot schrik en ontsteltenis van de organisatrices van de bijeenkomst opmerkte dat zo’n dag toch maar grote onzin was, want dat vrouwen gewoon net zo veel kansen hadden als ze zelf wilden en het glazen plafond feitelijk een verzinsel was. Misschien is dit geen letterlijke weergave van haar bijdrage, maar geeft in ieder geval wel de tendens aan. Je kon van Ien Dales alles zeggen, maar een doorgewinterde feministe, zo herinner ik mij haar niet.
Ik hoorde van twee initiatieven die, net zoals het speldje dat Gade draagt, vooral symboolwaarde hebben. De Vlaamse krant De Standaard van vandaag 8 maart is enkel door vrouwen gemaakt. De redactie, de opmaak, de foto’s  en ook de cartoonist. Louter vrouwen. Over het drukken van de krant vertelt het bericht niets.
Op Hilversum 4 zal Maartje van Weegen in haar dagelijkse muziekprogramma alleen maar muziek van vrouwelijke componisten draaien, hoorde ik haar gisteren zeggen. Maar wat Scarlatti, Henry Hadley en Vivaldi dan op de speellijst doen?
Ik zal in de loop van de dag nog naar Rusland skypen en mijn goede vriendin daar  feliciteren met de 8e maart en mijn Russische facebooksters kunnen vast ook op een gelukwens rekenen. Ik ken mijn plaats als man op internationale vrouwendag.