Weekend

Het was een wonderschoon weekend. Zo’n weekend waarin de hoogtepunten die normaal een heel jaar kleur kunnen geven, waren samengebald. Bijna te veel genoeglijks. Vrijdagochtend reisden Gade en ik naar het zuiden, naar Maastricht. Toen we de parkeergarage uitkwamen werden we al aangeroepen door een van de ander gasten die ook op weg was naar het afscheidscollege van de bevriende hoogleraar. Samen een vlugge lunch op een zonnig terras en toen samen met honderden anderen genieten van de prachtige lezing over de biografie, de biograaf en de gebiografeerde. Een niet onaardig neologisme, al zeg ik het zelf.
Na het college kwartier ik mij in in het B&B in Visé. Een stukje niemandsland tussen België en Nederland waar wij te gast zijn bij een voormalige danseres van het Nederlands Danstheater. Gespreksstof te over. ’s Avonds is er feest bij de nu honorair professor thuis. Net over de grens, precies op de taalgrens. Drie huizen verder begint Wallonië. De ambiance doet mij denken aan dat zo magisch beschreven feest in ‘Het grote avontuur’ van Alain-Fournier. Nu vooral bevolkt door zestigers, maar daarom niet minder joyeus. Ik geniet van de mooie mensen om me heen, het kostelijke voedsel en de warme zomeravond. De volgende ochtend vinden wij de weg naar ochtendkoffie gemakkelijk terug. Anders dan in het boek van Alain-Fournier. De ochtend heeft de loomheid van de dag na het feest, waar het laatste plukje gasten elkaar bevestigt hoe plezierig het wel was.
Gade en ik maken in de middag een uitstapje naar een kasteel met een keur aan tuinen en waar een plantenjaarbeurs is. Gade loopt verlekkerd rond. Ik geniet van haar genieten.
We eten in Maastricht. Grenzen stellen hier niets voor. Een drempeltje in de weg. Minder nog, en je bent weer in België. Voor het slapen gaan drinken we thee met onze hospita voor twee dagen. In de verte kwaken de kikkers. Het is volle maan.
We rijden via Aken terug naar huis. Zien hoe onze Nijmeegse Karel de Grote daar uitbundig vereerd wordt.
Als we thuis zijn vragen de overbuurvrouwen of we bij hen asperges komen eten. Natuurlijk. Het weekend was toch al overladen met hoogtepunten. Dit kan er nog wel bij. Bij dit AAA-weekend.
Men zegt dat je krijgt wat je verdient, maar ik zou niet weten waar we dit weekend aan verdiend hebben. Maar genieten was het wel.