Wennen

Blijf thuis!!! Dat is nog steeds het advies dat van hogerhand gegeven wordt als je  lid van de verhoogd-risicogroep bent. En het is ook beter niet bij mij op bezoek te komen. Als je tenminste de raadgevingen van het RIVM volgt. Dat adviseert nog steeds het bezoek aan en van 70+’ers te mijden. Thuis zonder bezoek. Oneerbiedig kun je dat natuurlijk ook ophokken noemen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik die ‘ophokplicht’ ook wat ruimer neem. Natuurlijk heb ik allerlei kwalen en kwaaltjes en die brengen beperkingen met zich mee, maar dat doen ze al jaren. Dat is een beetje mijn status quo, waar goed mee te leven is. Zeker nu ik in 9 van de 10 gevallen de 150 cm barrière respecteer, wat vaker mijn handen was en de enkele keer dat ik moet niezen dat keurig in mijn elleboog doe. In huis liggen her en der half aangebroken pakjes papieren zakdoekjes en wekelijks steek ik in de kerk een kaarsje op en prevel een gebedje in de hoop dat het eeuwige licht mij en hen die ik liefheb voorlopig nog niet zal beschijnen. Ik heb voorshands genoeg aan het geregeld schijnende zonlicht.
Als Gade van een medische controle, nee  niets ernstigs aan de hand, mogelijk daarover ooit meer, thuis komt, loopt het tegen lunchtijd. Ze heeft zin om op een terrasje in de stad te gaan eten. Het weer is ernaar en elke aanleiding om even wat te bewegen is meegenomen. Wij op de fiets. Het lijkt of heel Nijmegen buiten de deur luncht. Er is nog net een tweepersoonstafeltje vrij en dit deel van het terras is keurig coronaproef ingericht. Iets wat niet van elk terras waar wij langs komen gezegd kan worden. Het is genoeglijk . Het lijkt even of er geen pandemie is, anders dat de tafeltjes nu wat verder van elkaar staan en er bij de ingang een flacon staat waar mee je je handen kunt ontsmetten. Dat lijkt er als vanzelf bij te horen, het went, nieuw normaal.